Spordan siyasete, sanat ve kültür çalışmalarından diğer pek çok güncel yaşam alanlarımıza doğru biraz yakından baktığımızda içinde epey yanlışların olduğu fotoğraflara tanık oluyoruz. Maalesef daha iyiye gitmemiz gerekirken sanki adım adım geriye gidişlerimiz var gibi geliyor bana. Örneğin geçen günlerde oynanan Fenerbahçe- Galatasaray maçının son dakikalarına baktığımızda her iki büyük takımımızın iki önemli oyuncusunun milyonlarca seyircinin önünde yaptığı itiş kakışı ve kırmızı kartları büyük üzüntüler içinde izlediğimizi düşünüyorum. Ve daha sonra öğreniyoruz ki bir taraftarımız stat dışında bıçaklanarak öldürülmüş.
Tamam, sporu geçelim, bakıyoruz siyaset içinde de benzer fotoğrafların olduğunu görüyoruz. Hakaretler, aşağılanmalar, kavga ve küfürleşmeler sanki hep sıradan olaylar gibi geliyor artık bizlere. Sanat ve kültür adamlarımıza bakıyoruz o taraflarda da bu tarz davranışlar çok var.
Ama diğer taraftan da başta ailelerimiz olmak üzere okullarımızda, kışlalarda, camilerde hep doğru olun, çağdaş olun, yalan söylemeyin, saygılı olalım, demokrasi içinde olalım gibi milyonlarca kez yaptığımız eğitim amaçlı tekrarlarımız da çok var.
Hele hele bu gün adına sosyal paylaşım siteleri dediğimiz ve bu paylaşımlardan eğitim ve çağdaşlık adına çok şeyler beklediğimiz sitelerdeki yazışmalara baktığımızda belli yerlere gelmiş arkadaşlarımızdan çıkan mesajları okuduğumuzda insan şaşırmadan edemiyor doğrusu. İçinde hırs ve kinin odak yaptığı yazışmalarla nasıl bir toplumsal birliktelik sağlanabilir ciddi olarak düşünülmeli bence. Ve maalesef bu yazılanlarla birlikte kırgınlıkların artmış olabileceğini, kızgınlıkların çoğalabileceğini, bunun da geleceğimizde yapabileceğimiz bir çok ortaklaşa işin önünü kesebileceğini hiç ama hiç düşünemiyoruz.
Unutmayalım ki bugünün yaşamı tamamen sosyallik içeren bir yaşam tarzıdır. Dolayısıyla nüfusu 80 milyona dayanan bir ülkede devasa kentlerin olduğunu, büyük alışveriş alanların varlığını, yaşam sitelerinin büyüklüğünü, milyonluk ordularının ihtiyaçlarını, yüz binlerce üniversite gençliğini, yüzlerce hastanesi ve binlerce sağlık çalışanın olduğu bir ülkede özellikle siyaseten farklılıkları körüklemekle neleri, ne kadar değiştirebileceğiz ki? Sonuç olarak çağdaş bir toplum yaratmayı hedefliyorsak eğer mutlaka ve mutlaka evrensel doğrular üzerindeki çağdaş diyebileceğimiz davranışları sosyal hayatımıza yansıtmamız gerektiğini düşünüyorum. Ve bunları da hem yazarken hem de konuşurken ve hatta güncel dinamikler içinde yaşarken de yapabilmeliyiz artık. Örneğin en basit olarak trafikte bir şeyler yapabilmeliyiz. Maçlarda yapabilmeliyiz. Toplantılarda yapabilmeliyiz. Ve yapabilmenin ötesinde örnek davranışlarda bulunanları da hem takdir etmeyi hem de alkışlamayı becerebilmeliyiz artık. Her zaman söylediğim gibi laflarla değil pratik yaşamda yani güncel yaşamımızda düşündüklerimizi gösterebilirsek eğer iyileşmelerin olabileceğini aksi takdirde her zaman olduğu gibi yerimizde sayıp günleri geçireceğimizi düşünüyorum.
