AFFETMEK

Lisede çalışan öğretmenlerden biri bir gün öğrencilerine şöyle bir teklifte bulunur. ?Bir hayat deneyime katılmak ister misiniz?" Öğrenciler bu teklifi hiç tereddüt etmeden kabul ederler. Öğretmen: ?O zaman bundan böyle ne dersem yapacağınıza söz verin?
Öğrencilerde söz verirler. Öğretmen: ?O halde, şimdi yazınki ödevinize hazır olun. Hepiniz birer plastik torba içinde beşer kilo patates getireceksiniz? der öğretmen.
Öğrenciler bu işten pek bir şey anlamamışlardır. Ancak yine de ertesi gün patates torbaları sıraların üzerinde hazırdır. Kendisini meraklı gözlerle izleyen öğrencilerine şöyle der öğretmen: ?Şimdi, bugüne dek affetmeyi reddettiğiniz her kişi için bir patates alın ve o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun.? Bazı öğrenciler torbasına üçer-beşer tane patates koyarken, bazılarının torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur.
Öğretmen kendisine?Peki şimdi ne olacak?? der gibi bakan öğrencilerine ikinci açıklamasını yapar: ?Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta, bindiğiniz otobüste, okuldayken sıranızın üstünde, daima yanınızda olacaklar?
Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer girmez öğrenciler şikâyete başlarlar. ?Hocam, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor?
??Hocam patatesler kokmaya başladı. Vallahi, insanlar tuhaf tuhaf bakıyorlar. Hem sıkıldık hem de yorulduk? öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir: ?Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz. Kendimizi, ruhumuzda ağır yükler taşımaya mahkûm ediyoruz. Affetmeyi karşımızdaki insana bir ceza olarak düşünüyoruz. Oysa affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir?