Yaşlı adam emekli olunca bir ev almıştır. Bundan sonraki günlerini huzur ve mutluluk içinde geçirmeyi ümit etmektedir. İlk günlerde düşlediği gibi bir yaşamı olmuştur.
Ancak, günün birinde, dışarıda çok sayıda çocuğun gürültüsüyle uyanır. Anlar ki evi okulun yakınındadır ve o gün okul eğitim-öğretime başlamıştır.
Evinin camından başını dışarıya uzattığında gördüğü manzara aynen şöyledir: Çocuklar alabildiğine bağırıp, çağırıyorlar. Çöp kutularını tekmeliyorlar. Onlarcası bir topun peşinde koşuyor ve dayanılmaz gürültü çıkarıyorlar.
Adamcağız bu durumdan çok rahatsızdır. Nasıl kurtulabileceğini düşünürken aklına çok zekice bir yöntem gelir. Çocukları yanına çağırır. "Çocuklar sizi çok sevdim, bana çocukluğumu hatırlatıyorsunuz. Bu neşeli halinizi hep sürdürün!" der. Bir de teklifte bulunur. "Eğer her gün böyle gürültü yaparsanız, size günlük 10 dolar veririm."
Çocuklar bu tekliften çok hoşlandı. Daha çok gürültü çıkarmaya başlarlar.
Adam sözünü tutar ve ödemesini düzenli olarak yapar.
Aradan geçen zaman içinde yaşlı adam bir gün çocukları yanına çağırarak şöyle der "Çocuklar enflasyon beni çok etkiliyor, bundan sonra size ancak 5 dolar verebilirim!"
Çocuklar bu duruma biraz bozulurlar ama yine de gürültü yapmaya devam ederler.
Birkaç gün sonra emekli adam çocukları yine yanına çağırır. "Kusura bakmayın çocuklar, maaşımı alamadım. Bundan sonra size ancak 1 dolar verebileceğim" der.
Çocuklar böyle olmasına çok kızarlar.
"İmkânsız bayım, bu paraya bu işi hayatta yapmayız!" derler.
Böylece gürültü yapmaktan vazgeçerler.
Sevgili okurlarım işte öyküde de görüldüğü gibi zekice tasarlanmış bir eğitimle mucizevî sonuçlar alınabilir.
Eğitimle başarılamayacak hiçbir şey yoktur. Hiçbir şey eğitimin ulaşamayacağı kadar uzakta değildir.
