Arkadaşım Celal Dönmez

60 yıllık arkadaşı ve de yaşça da bir olunca vefatı sonrası yazmak pek de kolay olmuyor.
2 defa röportaj yapmışım; biri 2015 diğeri 2016 yılında.
Bu vesileyle de yakın arkadaşımın hiç bilinmeyen özelliklerini de öğrenmiş oldum. Benim gibi röportajı okuyanlar da öğrenmiş oldular. Yaygın basından da 2 defa röportaj yapan ünlü gazeteci ve Türkiye Gazeteciler eski Başkanı rahmetli Nail Güreli olmuştu.
O tabi sade bir yoğurtçu, daha doğrusu sadece o bir ?Yoğurt Kralı? değildi.
İşinde çok başarılı olması nedeniyle bu lakabı ona, onun da çok sevdiği rahmetli gazeteci İzzettin Yaşbek ağabeyimiz uygun görmüştü. Hani haksız da değildi.
Bandırma´da bulunan Yoğurthane Sokak´tan da anlıyoruz ki Bandırma´da 30´a yakın olan yoğurthaneden zaman içinde sadece 3´üncü kuşak Celal Dönmez kalmıştı. Dededen geliyordu yoğurtçuluk. Babası Kemal amcanın vefatından sonra da işine devam ederek imalatını yaptığı yoğurdun kalitesi sayesinde bugünlere geldi.
Bildiğim işi yaparım diyerek sadece yoğurt imalatına odaklanmasının da elbet önemi vardı. Çünkü yoğurt imalatı birçok gıda maddesi gibi imalat sırasında çok özen gösterilmesi gereken bir imalat koludur.
Dikkat edilirse DÖNCE marka yoğurt mamulün reklamı yoktur. En iyi reklam kalite olduğu için buna gerek görmüyordu rahmetli arkadaşımız.
İşinde çok başarılı demiştim; öyle kolay değildi tabi karavana ve çömleklerle İstanbul´a yoğurt sevk etmek.
Hele, İstanbul gibi bir yerde sattığın mamulü tutturmak. Bandırma ve yakın çevresi neyse de İstanbul gibi mega bir kentte yoğurt pazarlamak hiç de kolay değildi.
Gece gemileriyle giderdi yoğurtlar.
Ve 1955-60´lı yıllarda karavana ile çömlek yoğurtlar pek revaçtaydı.
Gece saat 22.30´da kalkan geminin yan küpeştesine konulan karavana ve çömlek yoğurtlar İstanbul´da Galata rıhtımına indirildikten sonra müşterilerine gönderilirdi.
Önemli ve hassas bir ürün olan yoğurdu, İstanbul´da da kalitesi sayesinde piyasada yer edindi. Zaman içinde karavana ve çömlek ile satışlar sonlandırınca İstanbul´a lokantalara bidonlar içersinde ayranlık yoğurt olarak satılmaya başlandığını söylemişti son röportajımızda. Bu vesileyle Bandırma´nın da tanıtımı oluyordu.
Rahmetli bir taraftan ticari işini sürdürürken sosyal ve kültürel alanda da isminde bahsettiriyordu.
O bir Bandırma sevdalısıydı.
Bir defa mahalli gazeteleri mutlak okurdu.
Bandırma´da ne olmuş ne bitmiş mutlaka öğrenmek isterdi. Köşe yazarlarının Bandırmayla ilgili yazdıklarına çok önem verirdi.
Bazı konuları birlikte tartışırdık, kafasına takılanları sorup öğrenmeyi severdi.
Bunu bildiğimden dolayı, rahatsızlığı sırasında işyerine gelemediği için evinde okuması için elime geçen günlük mahalli gazeteleri işyerine bırakıyordum.
Hoşgörülü ve eli açık derler ya, dost çevresine ikramı severdi. Hayırlarda bulunur ama hiç reklamını yapmazdı. Hem günün yorgunluğunu üzerinden atmak hem de günün gelişen olaylarını konuşulması için mutlaka bir davet verirdi.
Renkli kişiliğiyle sevilen Celal, Ticaret Odası yönetimi ve meclisinde de bulunmuştu.
1990´lı yıllarda Ticaret Odası seçimlerinde çekişen 2 grup vardı ve 1 oyun bile değeri çok önemliydi. Seçim zamanı Oda´nın önüne getirdikleri bir minibüs içinde oturan rahmetli Celal arkadaşımız, oy vermeye gelenlere, karşı gruptan rakibi de olsa salep ikram etmesi hâlâ tatlı bir hatıra olarak anlatılır.
Bir tatlı hatıra da Ticaret Odası´nın vergi ödül töreninde birlikte yaşamıştık.
Ben, Ticaret Odası Yönetim Kurulu üyesi olduğum için, Vergi Ödül töreninde yüksek vergi ödeyenler listesinde yer alan ?Yoğurt Kralı?na ayrı ekiplerde olmamıza rağmen yakın arkadaşı olmam sıfatıyla da plaketini benim vermemi Yönetim Kurulu Başkanı Osman Kocaman uygun görmüştü. Bu şekilde ikimiz de aynı karede yer almış oldu.
İyi bir insan, iyi bir arkadaş ve başarılı bir iş adamıydı.
Allah rahmet eylesin?