Efendim "Kargaya yavrusu şahin görünür." derler. Şahin midir, değil midir? Orası pek belli değildir.
Yengeç de yavrusunu çok güzel görür. Zamanla yavrusu büyür. Evlenme çağına gelir. Günü gelir kız olan yavrusuna dünürcüler gelir. Kızı görecekler ve istemeye karar vereceklerdir.
Gelenlerle hoşbeş edilir. Sıra kahveleri içmeye gelir. Yengecin kızı kahveleri hazırlar ve misafirlere ikram eder.
Anne yengeç bu arada kızının yan yan yürüdüğünü fark eder. Çarpık çarpık yürürken de adeta "Tektir kıçım, yoktur suçum." der gibidir. Her adımda eğrilip doğrulmaktadır. Anne yengeç kızının yürüyüşüne bakar bakar bu yürüyüş şeklinin kızının değerini düşürdüğüne karar verir. Sonunda dayanamaz kızını yanına çağırır, kulağına eğilerek sessizce "Öyle yan yan yürüme. Dik dur, dik yürü, dik yürü ki isteyenler seni beğensin." der.
Kız yine bildiğini yapmaya devam eder. Sanki annesinin dediğini hiç duymamış gibi davranır.
Anne kızını tekrar yanına çağırır.
"Kızım ben sana dik yürü demedim mi? Dik yürü de boyunu posunu görsünler. Seni öyle beğensinler. Neden hala yan yan, eğri eğri yürüyorsun? Sen sakat mısın?" diye hışımla azarlar.
Bu durum karşısında kız dayanamaz.
"Anne, hele sen bir doğru yürü göreyim. Ben de sana bakıp doğru yürüyeyim!"
Anne yengeç bu cevap karşısında durumu anlar. Farkına varır ki kızı kendisi gibi yürümektedir.
Anlayacağınız "Bal bal demekle ağız tatlanmaz. Uç uç demekle de deve kanatlanmaz."
Her şey aslına benzer. Kişilerden olamayacağı şeyler istenmemeli.
Sevgili okurlarım evladımızın nasıl biri olmasını istiyorsanız, önce siz kendiniz öyle olun.
Kendinizin ağzında sigara varken çocuğunuza sigara içmemeyi öğütlemeniz hiç bir işe yaramaz.
Çocuğunuzun dürüst olmasını istiyorsanız önce siz kendiniz dürüst olun.
Bir televizyon kanalında izledim: Sayın Başbakan "Hırsızlığı babalar çocuklarından değil, çocuklar babalarından öğrenir." diye söylüyordu.
Doğru söze ne denir? Katılmamak mümkün mü?
