Akıl bilgi üretmeye yarar. Bilgi ise gerçeği kavramak ve onu açıklığa kavuşturmak için bir araçtır. Bilmek ise beraberinde sorumluluğu getirir.
Aydın denen kimse, sadece dünyayı yorumlamakla yetinmez. Aynı zamanda değiştirmeyi de hedefler.
Aydın, çevresinde olup bitene kayıtsız kalamaz. Yani suya sabuna dokunur. Çünkü suya sabuna dokunmayanın pis olacağını bilir.
Aydın olma namusu sadece bilmeyi yeterli görmez. Olumsuzluklara müdahale etmeyi görev kabul eder ve ona toplumsal bir boyut kazandırır.
Aydın, bencil davranmaz. Kendinden başkalarını da düşünür. Bu nedenledir ki yolunda gitmeyen şeyleri sadece eleştirmek yetmez. Aynı zamanda müdahalede bulunur.
Aydın, egemenlerin gazabına uğrayacağını bilse bile, gerektiğinde risk ve sorumluluk almaktan çekinmez. Güçsüzlerin yanında yer alır.
Aydın, kimsesizlerin kimsesi, güçsüzlerin gücüdür.
Aydın, kitlelerin suskunluğa itildiği dönemlerde bile, sorumluluğu gereği sunmayandır. Aklının ışığıyla toplumu aydınlatmayı sürdürür.
Aydın, evrensel düşünür. Yeryüzünün herhangi bir yerinde işlenen kötülük karşısında kayıtsız kalmaz.
Bir ülkenin geçirdiği olağanüstü durumlar, o ülkenin gerçek aydınları ve kendisi aydın zannedenleri için turnusol kağıdı (ayraç) gibidir.
Gerçek aydınlar katledildiğinde demokrasi askıya alındığı dikta dönemlerinde diktatörler karşısında `emre amade` olduğunu söyleyenler, insanın insana köle olduğu dönemlere karşı çıkmayan aydın sayılır mı?
Çağdaş ülkelerde bir insanın 7 veya 8 derneğe üye olduğu bilinirken, kendi görüşünü temsil eden bir siyasal partiye dahi üye olmayan okumuş-yazmış diplomalı aydın sayılır mı?
Yine kendi mesleki örgütüne üye olma bilincinde olmayan çalışan aydın sayılır mı?
Aydın, bir meslek grubu değildir. Onlar işçi değildir ama işçi haklarını savunurlar. Köylü değildirler ama köylüyü savunurlar. Memur değildirler ama memuru savunurlar.
Sevgili okurlarım, `aydınım diyorsan` aydın sorumluluğu taşımalısın.
Eğer aydın olamıyorsan git bari bostan korkuluğu ol. Hiç olmazsa böyle işe yara.LUĞU
