Geçtiğimiz hafta, Balıkesir Atatürk Stadı`nda oynanıp, 2-0 Balıkesirspor`un üstünlüğüyle biten Balıkesirspor-Altay maçını izledim. Stat, iğne atsan yere düşmeyecek kadar doluydu. Davul-zurna, belediye bandosu, inanılmaz bir coşku ve inanarak, takımı sahiplenme duygusu! Rakip takım üzerinde müthiş bir seyirci baskısı! Yetkililere, maçı izleyen seyirci sayısını sorduğumda, "17 ile 20 bin arasında" yanıtını aldım. "Acaba yalnız Altay maçı mı bu kadar kalabalık?" dedim. Hayır! Bu sezon tüm maçlarını, bu seyirci topluluğu önünde oynuyormuş, Balıkesirspor. İtiraf edeyim ki, kıskandım!
Bandırmaspor da, Balıkesirspor gibi grubunda şampiyonluğa oynuyor. Üstelik, haftalardır lider. Bordo-beyazlı takımın maçlarını kaç seyirci izlediğini hepimiz görüyoruz. En fazla 1500-2000. Bazı önemli maçlarda ise bu sayı 4.000`lere çıkabiliyor, o kadar! Maçı izleyenlerin de, küçük sayılacak bir taraftar grubu dışında takımlarına verdikleri hiçbir destek yok. Yani Bandırma 17 Eylül Stadı, rakip takımlar için adeta bir "deplasman cenneti"
Sözüm ona Bandırmaspor da, Balıkesirspor da şampiyonluk mücadelesi veriyor. Ama Balıkesirspor, Bank Asya için kent olarak hazır. Kentte şampiyonluk havası ve coşkusu hemen hissediliyor, ya Bandırma? Kente şöyle bir göz atın. Bordo-beyazlı takımımızın, şampiyonluğa oynadığını gösterecek en küçük bir bulguya rastlayabilir misiniz? Maç izlenmiyor. Kulübe en küçük maddi-manevi destek yok. Her sıkıntı, yönetim kurulunun sırtında. Üstelik, en küçük bir başarısızlıkta herkes, takımı amatör lig batağından çıkararak, bugünlere getiren yönetim kurulunu çarmıha germeye hazır! Varın şimdi siz düşünün. Bu ortamda Balıkesirspor mu, Bandırmaspor mu Bank Asya`yı daha fazla hak ediyor?
Dilerim bu tablo, hiç olmazsa Bandırmaspor`un bundan sonraki maçlarında değişir. Pek umudum yok ama!
