Birey olabilmek, Kendini geliştirmek

Unutmayın ki siz bu dünyada teksiniz. Sizden bir başka daha yok Hani birini çok seven özellikle de sevgililer, ?Biz bir elmanın yarısıyız? derler ya, doğru değil. Ayrı ayrı elmalardır onlar aslında.
Herkes farklı farklı yaradılıştadır. Hiç kimsenin yaşam dokusu, bir başkasına benzemez. Aslında bizi davranışlarımız yönünden birbirimize benzeten, yani birey olmamızı engelleyen, yani sürüden biri yapan aldığımız eğitimdir.
Yaşamımızın düzenlenmesini, davranış kalıplarımızın oluşmasını! Hep elalem ne der´e göre düzenlememiz; aslında birey olmayı başaramamamızın kanıtıdır.
Herkesin; fikirler, olaylar karşısında verdikleri tepkiler de farklıdır. Doğrusu da böyle olmalıdır. Birini çok üzen bir olay, bir diğerinin umurunda bile olmayabilir. İşte sizi bir başkasından ayıran; aynı olaya karşı farklı tepkiler vermenizdir.
Kendini tanımanın, birey olmanın yolu, gelişmekten geçer. İçimize bakıp, güçlü ve zayıf yanlarımızı bulup ortaya çıkarmak ve onlarla yüzleşmek gerekir.
Bir ormanda iki kişi ağaç kesiyormuş. Birinci adam; sabahtan erken kalkıyor, ağaç kesmeye başlıyor, akşama kadar hiç durmadan çalışıyormuş. Gün boyu ne dinleniyor, ne de öğle yemeği yiyormuş, akşamları da işi arkadaşından geç bırakıyormuş.
İkinci adam ise işe daha geç başlıyor, arada bir dinleniyor ve akşamları eve daha erken dönüyormuş.
Bir hafta sonra bu iki adam kestikleri ağaçları saymışlar.
Sonuç; ikinci adam çok daha fazla ağaç kesmiş.
Birinci adam öfkelenmiş.
?Bu nasıl olabilir? Ben daha çok çalıştım. Ama yine de sen benden daha çok ağaç kestin. Bu işin sırrı ne??
İkinci adam yüzünde tebessümle yanıt verir.
?Ortada sır falan yok. Sen durmadan çalışırken ben arada bir dinlenip, baltamı bileyebiliyordum. Keskin baltayla daha az çabayla çok ağaç kesilir.?
İşte arada bir baltalarımızı bilemek, kendimizi geliştirmektir.