BU YAŞTAN SONRA MI?

?Yaşlandık artık?
?Bizden geçti?
?Yolun sonu göründü?
?Yaş kırk bilmem neresi dırt?
Yaş yetmiş, iş bitmiş?
Yukarıdaki söylemleri çok sık duyarız. Toplum olarak yaşlanmaya ve her şeyden elini eteğini çekmeye pek meraklıyızdır. Daha düne kadar insanları otuzsekiz yaşında emekli ediyorduk. Eh böyle olunca da, kırk yaşındaki insan kendini yaşlı zannediyor.
Oysa Batı toplumlarında yaş ve yaşlılığa yüklenen anlamlar bizdekinden farklıdır.
William Gladstone yeni bir dil öğrenmeye karar verdiğinde yaşı 70´i geçmişti.
Çevresinden bir hayretle:? İhtiyarlık kaç yaşında başlar?? diye sorduğunda Gladstone şöyle yanıtlamış: ?Beynimiz yeni tecrübeler keşfettiği sürece insan genç sayılır.?
Aynı Gladstone dördüncü kez İngiltere Başbakanlığına seçildiğinde 83 yaşındaydı.
Ressam Titian ?LEPANTO SAVAŞI? adlı ünlü tablosunu yaptığında 98 yaşında idi.
Goethe, en büyük eseri FAUST´u 82 yaşındayken tamamlamıştır.
Bizim toplumumuzda ise bu yaştaki insanlar ?hala yaşıyor musun? diye sorguya çekilirler. Belirli bir yaştan sonra çalışmak ayıp sayılır.
Gençlik hayatın belli bir çağı ile ilgili değildir. Şahsen ben otuzlu yaşlarında ihtiyarlamış, çökmüş, bezgin, bıkkın çok insan tanıdım.
Samuel Ullman adında 80 yaşındaki bir adam yazdığı kitabın ?Gençliğin Felsefesi? adlı bölümünde şunları söylüyor:
?Gençlik hayatın belli bir zaman dilimi ile ilgili bir bölüm değildir. İnsan kendine olan güveni derecesinde genç, şüphesi derecesinde yaşlıdır. Cesareti derecesinde genç, korkuları derecesinde yaşlıdır. Ümitleri derecesinde genç ve ümitsizliği derecesinde yaşlıdır. Hiç kimse yalnız birkaç yıl fazla yaşamış olmakla ihtiyarlamaz. İnsanları ihtiyarlatan, ideallerinin gömülmesidir. Seneler cildi buruşturabilir fakat heyecanların feda edilmesi ruhu buruşturur.?
Sonuçta özet olarak şöyle diyebiliriz:
?DAMIN KARLA ÖRTÜLÜ OLMASI EVİN İÇİNDE SOBA YANMADIĞI ANLAMINA GELMEZ.?