CAN ALAN ÖFKE

Hiçbir plastik sandalye bir insanın hayatından daha değerli olamaz. Geçtiğimiz günlerde Manyas´ın Haydar mahallesinde düğünde sandalye yüzünden başladığı söylenen küçük bir tartışma bir bıçağın ucunda bitti. Gencecik bir delikanlı toprağa; onu vuran hapse girdi. Biz geride kalanlar ise vicdanımızla muhasebe etmek zorundayız. Nedir bu öfke? Bir insan hayatı bu kadar ucuz mu? Verilen cezalar bir insanı cinayet işlemekten alıkoymuyor mu? Artık kendimizi sıkı bir hesaba çekme zamanı gelmedi mi? Geldi ve geçiyor bile? Birinci neden: Öncelikle insan öldürmeyi oyunlaştıranlar milyonlarca çocuğun iç dünyasını istila etti. Video oyunları öldürdükçe size puan veriyor. Kaldırımdaki insanlara çarpıp onları öldürdükçe puan alıyorsunuz. Belki ancak psikopat yetiştirmek için (1) kullanılabilecek şiddet içerikli video oyunları artık çocuklarımızın vazgeçilmezi. ?Ya ne olacak, alt tarafı oyun? diyenler bence iki defa, belki on defa düşünmeliler. Çünkü eğlenerek öğrendiğimiz her şey bilinçaltımıza yerleşir ve bizim bir parçamız olur. Hatta oyundaki karakterle bir süre sonra özdeşleşiriz. Uzmanlar yaptıkları araştırmalarda şiddet içerikli video oyunları oynayanların ölmeyi ve öldürmeyi kanıksadıklarını, hatta sıradanlaştırdıklarını ortaya koydular. Toplumda giderek yaygınlaşan kadına şiddet, trafikte şiddet, düğünde şiddet, okulda şiddetin altyapısında bu şiddet içerikli video oyunlarının rolü var. İkinci neden: Ailede çocuk yetiştirirken yaptığımız şiddet içeren telkinler. Örneğin, ?Sakın eve dövülüp de gelme, önce sen vur, kır burnunu ondan sonra gel, ben senin arkandayım? şeklindeki son derece yanlış ve psikopatça söylemler. Üçüncü neden: Cezalarımızın caydırıcı olmaması. Adam öldüren beş ya da altı yıl sonra dışarıya çıkıyor ve insanlara nasıl adam öldürdüğünü anlatıyor. Sonra da bunu bir karizma gibi kullanıp amiyane tabirle racon kesiyor. Etrafa ?Seni de vururum? tehdidiyle korku salıyor. Dördüncü neden: Mafya dizilerinin reyting uğruna ekranlara sürekli olarak pompalanması. Buradaki karakterlerin gençler tarafından kahramanlaştırılıp örnek alınması. Dilde argo sözler, belde tabanca ve tüfekler. Beşinci neden: Bağırıp çağıranların, kızıp küfredenlerin isteklerinin yerine getirilmesi ve onlara saygı(!) gösterilmesi. Altıncı neden: Efendiliğin, ağırbaşlılığın yerilmesi. Böyle kişilerin ?pısırık? diye etiketlenmesi. Yedinci neden: Toplumda sözü dinlenecek ve ağırlığı olan kişilerin gün geçtikçe azalması. Böyle dirayetli insanların gençler arasından pek çıkmaması. Aslında bu sıraladığımız nedenler çözümün de yollarını bir bir gösteriyor. Öncelikle şiddet içerikli video oyunlarını kaldırabiliriz ya da erişilmesi daha güç hale getirebiliriz. Aile içinde çocuklarımıza toplum içine çıktıklarında kimseye zarar vermemelerini ve adaletli olmalarını telkin edebiliriz. Bilerek ve planlayarak suçsuz yere adam öldürene idam cezası getirebiliriz. Mafya dizilerini kaldırabilir ya da sınırlayabiliriz. Bağırıp çağırmayı, kızıp küfretmeyi hep birlikte ayıplayabiliriz. Efendiliği ve ağırbaşlılığı hep birlikte yüceltebiliriz. Birey ve toplum olarak öfkemizi kontrol edeceğimiz, bizi kontrol dışı davranışlara iten alkol tüketimine sınırlama getireceğimiz o güzel ve mutlu günlere beraberce el ele.