ÇOCUĞUNUZ ESERİNİZDİR

Çocuk doğduğunda her yönüyle çevresine bağımlıdır. Yürüyemez, konuşamaz. Düşünme yeteneği gelişmemiştir. Yaşamla ilgili hiçbir deneyimi yoktur. 24 saatin yaklaşık 18 saatini beslenmekle ve uyumakla geçirir.
Ancak, bazı şeylerin farkındadır. Kucağa alınıp öpüldüğünde, acıktığında karnı doyurulduğunda, ağladığı zaman ilgilenildiğinde, uyutmak için ninniler söylendiğinde kendini mutlu hisseder. Değerli olduğuna inanır. Eğer konuşabilseydi size şöyle derdi:
?Bana değer verdiğiniz için sizlere çok teşekkür ederim.?
Bebeğe verilebilecek en büyük ceza onunla ilgilenmemektir. Yok saymaktır. Böyle bir durum onun kişiliğinde onarılması güç yaralar açar.
Bir çocuğu kaile almamak, önemsememek, bedensel işkence yapmaktan daha kötü etki yapar. Çünkü her çocuk bir CAN´dır. Can önemsenmek ister.
Çocuğun kişiliği 0-6 yaş arasında oluşur. Bir yaşına geldiğinde benlik bilincinin temeli oluşur. Dört beş yaşlarına geldiğinde iyi veya kötü bir karakteri oluşmuştur artık.
Yine çocuklar büyürlerken çevrelerinden bir takım mesajlar alırlar. Kişiliği bu aldığı mesajlar doğrultusunda gelişir.
Örneğin: Eğer bir çocuk sürekli eleştirilirse kınama ve ayıplamayı öğrenir.
Eğer bir çocuk kin ortamında büyümüşse kavga etmeyi öğrenir.
Eğer bir çocuk alay edilip aşağılanmışsa, sıkılıp utanmayı öğrenir.
Eğer bir çocuk devamlı utanç duygusuyla eğitilmişse, kendisini suçlamayı öğrenir.
Eğer bir çocuk hoşgörüyle yetiştirilmişse, sabırlı olmayı öğrenir.
Eğer bir çocuk desteklenip yüreklendirilmişse, kendine güven duymayı öğrenir.
Eğer bir çocuk övülmüşse ve beğenilmişse, takdir etmeyi öğrenir.
Eğer bir çocuk güven ortamı içinde yetişmişse inançlı olmayı öğrenir.
Eğer bir çocuk kabul ve onay görmüşse, kendini sevmeyi öğrenir.
Eğer bir çocuk aile içinde dostluk ve arkadaşlık görmüşse, bu dünyada mutlu olmayı öğrenir.