ÇORBADA TUZUMUZ YOKSA TADINA DAİR SÖZ SÖYLEYEMEYE HAKKIMIZ YOKTUR

Bir şekilde katkıda sunmadığımız herhangi bir proje, organizasyon, girişim vb. hakkında eleştiri yöneltmeye, nasıl olup nasıl olmaması gerektiği hakkında ahkam kesmeye hakkımız yoktur. Çorba pişerken sadece seyretmek ardından tadı ile ilgili olumsuz sözler sarf etmek duyarsızlığın ve bencilliğin en büyük göstergesidir. Çorba pişerken adeta pusuda beklemek, içinden ?İnşallah tadı güzel olmaz da pişirenleri haşlamak için elime bir koz geçer? diye dua etmek düşmanlıktır. Peki bu konuda birey ve toplum olarak ne durumdayız? Bir iş yapmak isteyene ya da yapana destek çıkıyor muyuz? Varsa tecrübelerimizden karşı tarafı yararlandırabiliyor muyuz? Olası riskler konusunda muhatabımızı güzel bir dille uyarabiliyor muyuz? Maddi ve manevi anlamda yardımcı olabiliyor muyuz? Yoksa başarısız olması için dua mı ediyoruz? Kazandıklarını kaybetmesi için haset mi ediyoruz? Bu sorulara vereceğimiz cevaplar birey ve toplum olarak gerçek karakterimizi ortaya koyacaktır. Küçük bir sır vereyim: Mutluluk başkalarının başarı ve mutluluklarıyla sevinebilmekte saklıdır. Diğer yandan bencilce ve başkalarının kanı, gözyaşı ve bedduası üzerinden elde edilmiş mallar, paralar, başarılar üstü çikolata kaplı birer zehirdir. O şekilde kazanılmış malların, paraların ve başarıların yanında ne bir kuş cıvıltısının verdiği mutluluğu ne de değişen mevsimlerin rengarenk güzelliklerini hissedemezsin. Gece yattığında yastığın diken, vicdanın her gece seni mahkum eden bir yargıca dönüşür. Yediklerin teker teker boğazında düğümlenir. Yedim sanırsın doymazsın. Gezdim sanırsın stresten kurtulamazsın. Vicdanını susturmak için ya kendine yalanlar söyler ve bu yalanlara inanırsın, ya da düşünme yeteneğini bir süreliğine olsun kaybetmek, vicdan azabını bir nebze olsun dindirmek için madde bağımlısı olursun. Bağdaş kurar bir tarhana çorbası içeriz. Ama bütün kuşların bizim için besteledikleri en güzel melodileri duyabiliriz. Masmavi gökyüzünü, sürekli yer değiştiren bulutların mutluluk mesajlarını okuyabiliriz. Kendimizle barışık olmanın o dayanılmaz hazzını ve kulaklarımızda yankılanan ?İyi ki varsın, Yüce Yaratıcımız senden hoşnut olsun? dualarının ve temennilerinin ruhsal zirve noktasını yüreğimizde hissedebiliriz. Bu dünyada niçin var olduğumuzu, aslında yapmamız gerekenin ne olduğunu anlayabiliriz. Pişirilmek için hazırlanan bir çorbaya ?Dur benim de bir tuzum bulunsun? katkısında bulunacağımız, yıkmayı değil, yapmayı, sadece kesmeyi değil, dikmeyi, rencide etmeyi değil, gönül almayı tercih edeceğimiz o güzel ve mutlu günlere beraberce el ele.