Dostumuz ABD(!)

ABD zaman olarak şu kısacık tarihinde, çeşitli bahaneler üreterek sürekli savaşlar çıkartmıştır. Bu konuda sabıkalıdır.
Kore Savaşı´nda halkı ?Gook? olarak, Vietnam Savaşı´nda ?Slopes? olarak nitelendirip düşman ilan etmiştir. Arkadan da olası kötülükleri önlemek bahanesiyle bu halkları yok etmeyi planlayıp, uygulamaya koymuştur. (Gook ve Slopes pislik anlamında kullanılan argo sözcüklerdir.)
Günümüzde de Büyük Ortadoğu Projesi (B.O.P.) çerçevesinde, Ortadoğu´yu kan gölüne çevirmektedir.
ABD siyasetine yön veren bir grup vardır. Bunlara Neoconlar denmekte. Neoconlara göre ?Amerika güçlüdür.? Diğer devletler bu güce boyun eğmelidir. Güce boyun eğmeyen, ABD için tehdit oluşturan devletler, haydut devlettir. Öyleyse bu devletler bir şekilde ortadan kaldırılmalıdır.
Amaca varmak için seçtikleri yöntem; önce güç, sonra güç ve her aşamada güç.
Değişimin evrimle geleceğine asla inanmazlar.
Başkan Bush ve Colin Powell bir barda oturuyorlarmış. İçeri bir adam girmiş. Onları görünce yanlarına gitmiş.
-Sizi görmek büyük bir onur. Ne yapıyorsunuz burada?
?Irak Operasyonu´nu planlıyoruz.? demiş Bush.
-Gerçekten mi? Peki neler olacak Irak´ta?
Bush: ?Bu kez on yedi milyon Iraklı ve büyük göğüslü bir sarışın öldüreceğiz? diye cevap vermiş.
-Bir sarışın mı? Öldürmek mi? Neden büyük göğüslü bir sarışın öldüreceksiniz? diye bağırmış adam şaşkınlıkla.
Bush, Powell´a dönmüş; ?Gördün mü? Ben sana söylemiştim. On yedi milyon ıraklı kimsenin umurunda değil.?
İşte sevgili okuyucularım, dostumuz(!), müttefikimiz(!), stratejik ortağımız(!) ABD´nin; ne Iraklılar ne Filistinliler ne de Mehmetçik umurunda. (Uydularıyla, yerde gezinen subayın rütbesine kadar tanıyabilecek teknolojiye sahip ABD, nasıl oluyor da 200 PKK´lının sınırı geçmesini gözlemleyemiyor? Böyle dost olur mu?)
O kendisine çok rahat kullanabileceği bir maşa bulmuş, durmadan canımızı yakıyor. Terör sopası demoklesin kılıcı gibi sürekli tepemizde.
Şu çok iyi bilinmeli; terörün arkasında önce ABD sonra AB var.
Yakın tarihimizi inceleyenler bilir. Kurtuluş Savaşı öncesi senaryo aynen sergileniyor.
Türkiye Cumhuriyeti Devleti´ne karşı ilan edilmemiş bir savaş yürütülüyor.
Benim endişem şudur: Tüm bu olup bitenler kanıksanmakta. Büyük olayların normalmiş gibi kabul edilmesi. ?Tıpkı kazana atılan kurbağanın sıcaklığa yavaş yavaş alışıp ölene kadar tepki vermemesi? gibi. Yoksa kurbağa için kazandan sıçrayıp kurtulmak çok basit bir hareket değil mi?
Asıl, reflekslerimizi yitirmemizden korkuyorum.
Komşumuz Yunanistan orman yangınları için, İtalya kaybettiği futbolcuları için yas tutuyor. Biz de ise on beş şehit haberi geliyor; birkaç kanal dışında diğer kanallar vur patlasın çal oynasın.
Neyse ki son Yüksekova Katliamı´nda uyanır gibi olduk. Yurdumuzun her köşesinde terörü lanetleme mitingleri düzenlendi.
Karacabey´de de halk kendiliğinden Cumhuriyet Alanı´na koştu. Gördüğüm en büyük kalabalıklardan biriydi. Vatandaşlarımız coşkulu, coşkulu olduğu kadar ağırbaşlı ve aklıselimdi.
En çok alkışladığım sloganlar: ?Türk Halkı- Kürt Halkı kardeştir?, ?Kahrolsun Amerika.?
İlçe Jandarma Bölük Komutanlığı´na baş sağlığına gidildiğinde; Bölük Komutanı Galip Erbil sadece iki cümle söyledi: ?Siz böyle birlik ve beraberlik içinde olduğunuz sürece bu ülkeye hiçbir şey olmaz. Haydi, şimdi hiçbir olaya sebebiyet vermeden sakince dağılın.?
Komutanın gencecik yaşına rağmen çok anlamlı ve çok olgunca söylenmiş bu iki cümleyi isteyen bir kitap haline getirebilir.
Çünkü komutan şunu diyordu: Bizim Kürt halkıyla sorunumuz yok. Olamaz da. Bin yıldır birlik ve dayanışma içinde yaşıyoruz. Sakın ola oyuna gelmeyelim.
Biz inanıyoruz ki; birlik beraberlik içinde olduğumuz ve de tam bağımsız olarak Türkiye´den yönetildiğimiz sürece bu belaların hepsini defederiz.
İnanmayanlar tarihimizi incelesinler.