Dünden Bugüne Ramazan Ayları

Ramazan geldi, hoşgeldi ama hoş karşılayamadık ne yazık ki... Sevinçle,çocukluğumdaki gibi, gençliğimdeki gibi değil çopumuz için hiçbir şey. Eskileri, hep geriye geriye baktığımızda özlüyoruz, gülümsüyoruz herşeye çünkü geçmişte mutluymuşuz...Gönlümüzün de, ağzımızın da tadı gitti fazlasıyla geçen yıllar içinde yeni düzen ile...
Çocukluğumdaki o sonu bayram ödülü olan Ramazan´ın gelmesi bambaşka bir histi.Günler öncesi başlardı bu küçük kasabada Çerkes mahallemizdeki hazırlıklarımız... Hemen her evin avlusunda büyüklerimizin toplanıp yaptığı ramazan börekleri...Sonra onlar bir sanat eseri gibi kat kat dizilirdi evin bir köşesine.Üstüne tertemiz beyaz ya da rengarenk bir Sümerbank işi ya da el emeği örtü. Sahur olmazsa olmaz kalkılıp sofranın kurulup tüm ailenin toplandığı bir saygı, huzur haliydi. Yarım yamalak da olsa tuttuğumuz öğlene kadar çocuk oruçlarımız,annelerimizin mukabele, yemek telaşı derken akşamın oluverişi, iftar öncesi Kapıdağ´ın buz gibi, mis suyu için su deposuna gidip, uzun kuyruğa girip bize sıranın geldiğini bile anlamadığımız komşu, arkadaş sohbetleri, çeşidi az ama her zaman kalabalık iftar sofralarımız,topun patlamasını bekleyip çocuk büyük ardından bir ahenk içinde yenen yemekler(yaz aylarına rastlıyorsa hele Ramazan tüm Erdek´i kucaklayan lebiderya terasımızda, cami dibindeki evde büyüdüğümden hoca minareye çıkar tepemize konmuş kuş sanki Allahuekber... orucumuzu açardık bu güzel ortamda) ve büyüklerimizle camilere gidip kıldığımız teravih namazları, nice güzel paylaşımlar insanın insana dokunduğu şeylerdi hepsi.
Sonra büyüdük, gelecekle ilgili her hayalimiz daha iyisi, daha güzeliydi oysa. Bilemedik geçen her gün ile eksiliyormuş meğer insan. Hayatımızdan giden o güzel büyüklerimizin yokluğuyla, o günlerin ruhumuzda bıraktığı güzelliklerden eser kalmıyormuş. Bir yılı geçti tüm dünyanın yaşadığı bu pandemi üzerine tuz biber oldu yaşadığımız çağın.Can pazarı ortalık, çok kıymetli, eğitimli, zor yetişmiş onca insan kaybı, ailemizde, yakınımızda, berimizde yaşanan vakalar, acılar, insanın en zor anında birbirine koşamaması, en yakınının elini bile tutamaması, cenazesine gidememesi, taziyesine ortak olamaması, güneşe, doğaya özgürce çıkamayıp evlerde hapsi vb. salgından beter hasarlar yaratıyor bedenimizde, yüreğimizde. Üstüne tüm dünyada aşıdaki gecikmeler, erişim zorluğu, sorunlar,bitmeyen vakalar, ölümler, bu pandeminin kolay da bitmeyeceğini gösteriyor geçen bir yıla aşkın süreye bakınca.
Velhasıl Ramazan hoş geldi de, hoş karşılayamadık gelen bu güzel ayı, keyfi yok, hoş değil insanoğlu. Yine de arınalım kuruntularımızdan , en çok da ihtiyacımız olan bugünlerde sarılalım duanın gücüne. Sığınalım Yaradan´a. Önce beyinde, gönüllerde başlar herşey, dileyelim güzellikler getirsin bize,ekonomik sıkıntıda olanlara dokunalım, bu güzel ayın farkındalığını yaşamaya çalışalım, en çok da bu gelip de gitmek bilmeyen hastalığı yenmek, zaferle çıkmak için bu büyük can pazarından cehaleti bir yana bırakıp bilinçli, mesafeli, hijyen koşullarına uyarak, en çok da sabır göstererek, evimizde bu güzel ayı bir musibet bin nasihattan hayırdır diyerek gerçek bir tefekkür içinde geçirmek nasip olsun hepimize, hayırlı ramazanlar olsun, nicelerine sağlıcakla sevdiklerimizle erişmek dileğiyle...