Eğitimin asıl sorulması gereken temel soru bu olmalıdır.
Sahi eğitimden ne bekliyoruz?
Bu soruyu önce anne-babalar kendilerine sormalıdırlar. Daha sonra öğrenci ve öğretmenler. Son olarak da yetkililer sormalıdır.
Anne-babalar bu soruya genellikle `Okusun, yetişsin, hayatını kurtarsın` diye yanıtlar.
Öğrenciler de üç aşağı - beş yukarı aynı anlamda cevaplar verirler.
Öğretmenler ve Milli Eğitim yetkilileri de `Gençler okusunlar. Toplumda eğitilmiş insan sayısı artsın. Böylece ülke daha ileri noktalara taşınır.` diye düşünürler.
Ne yazık ki gerçekler böyle değildir.
Eğitim = iyi meslek = iyi iş = iyi para = iyi hayat denklemi çalışmıyor. Emlâkçıların yanında ayakçılık yapan çok üniversite mezunu genç tanıdım.
Eğitim iyi donanımdır. İyi donanım kişiliği geliştirir. Kişiliği gelişten kişi hayatta söz sahibidir. Doğrusu böyle olmalıdır değil mi? Peki ülkemizde eğitimin amacı böyle insan yetiştirmek midir? Üzgünüm, evet diyemeyeceğim.
Öğrencilerimiz neyi niçin öğrendiğini bilmiyor. Geleceğe yönelik hedefleri olanların sayısı çok az.
Aileler bu durumu sorun olarak görüyorlar mı? Görüyorlarsa kendilerine yardımcı olan var mı? Öğretmenler de suçu öğrencilere atarak işin içinden sıyrılıyor.
Genç şunu çok iyi biliyor. Bu ülkede paranın eğitimin ucunda olmadığını görüyor. Çok paranın eğitimle kazanılmadığının farkında. İyi para dürüst ticaretle de kazanılmıyor. Bol para katakulliyle kazanılıyor. Başkalarını kandırmakla kazanılıyor. Yalanla, talanla kazanılıyor. Ya da sırtını devlet babaya dayarsın. Alırsın ballı börekli ihaleleri çuval dolusu para kazanırsın.
Ülkemizde eğitimle kazanılan sadece bir diplomadır. O da çoğu kez bir işe yaramaz. Onunla işe girilmez, para kazanamazsınız.
İyi de ne yapmalı?
İnsanlarımıza öncelikle bilinçlendirme, farkındalık kazandırma eğitimi vermeliyiz. Neden-sonuç ilişkilerini kurabilmeyi öğretmeliyiz.
Hayatta var olmanın ve başarılı olmanın temelinde sorumluluk duygusu yatmaktadır. Sorumluluk eğitimi vermeliyiz.
Zira ne yaşadığını, nasıl yaşadığını bilmek çok önemli bir kazanımdır. Yaşadığı süreci kavrayamayanların başarılı olmaları zordur.
Bizim toplumumuzda `Kervan yolda düzülür` anlayışı hakimdir. Yani hayattan öğrenmektedir.. Başına gelince öğrenmektedir! Böyle olunca da öğrenmenin bedeli ağır olmaktadır. Hatta bazıları başına gelenlerden de öğrenmemekte. Ders almadığı için başı beladan kurtulmamaktadır.
