Ah, şu eylül ayları yok mu? Allak bullak ediyor beni!
Eylül, her sahil kasabasında bir başka güzeldir. Erdek`te de öyle.
İşte, el ayak çekildi, bu şirin kasabadan. Erdek yine bana kaldı, tek başıma. Öyle mutluyum ki!
Sabahleyin, iniyorum sahile, martılar çığlık çığlığa. Hepsi, yiyecek derdinde.
Gün batımının eşsizliğini yaşayarak, ilçe merkezinden, Çuğra`ya yürüyorum. Aman tanrım! İnanılmaz!
Gün iyice batıyor, tekneler, çapariden dönüyor, alacakaranlığın içinden, hayalet gibi sıyrılarak
Ver elini, çay bahçeleri. "Tuana"ya giriyorum, "Ver bakalım bir ada çayı, Tayfun!" Yalnızım, masamda. Elimde kağıt-kalem. Yaz babam yaz! Özgürce
Sonra Kurbağalı`da oturan çocukluk arkadaşım Ahmet Eraydın`la buluşma, eski anıların tazelenmesi, edebiyat sohbeti, güncel olayların tartışılması, her şeye karşın geleceğe umutla bakış! Umutların tükenmesinin, yaşamın bitmesi anlamına geldiğinin kesin bilinci içinde! Kulaklarımda, Alpay`ın ölümsüz "Eylülde Gel" şarkısı
Yaz ayları boyunca her gün, hiç aksamadan yapılan bir başka iş
İlçenin eski iki gazetesi Yeni Erdek ve Erdek Doğuş`a uğramak. Sevgili kardeşlerim Taygun-Tuncay Ertan, Nurettin-Metin Issıslar`la kısa sohbetler, can dostum Kemal Şekerci`nin işyerine uğramak ve onun sürekli ikramı nefis dondurmasından yemek
Ya, "Poyrazın ıslık çaldığı dağ"a ne demeli? Sabahın erken saatlerinde, Kapıdağ`ın gizeminde yitip, gitmek ve akşam olduğunun farkına varmamak nasıldır hiç bilir misiniz? Kapıdağ`ın yüksek tepelerinde siz hiç, karpuz-peynir-ekmek yemenin tadına vardınız mı? Soğuk pınarlarından kana kana içtiniz mi?
Eylül`ler, yaşanmamış aşklar kadar sonsuzluk duygusu verir, insana
İşte, eylül yine geçiyor, adeta avuçlarımızın arasından kayarak
"Eylül`ü doyasıya yaşayın, belki de geçireceğiniz son eylüldür bu" diye kafanıza çakarak
Ah, şu eylül ayları yok mu? Mahvediyor beni. Ne olur, biraz daha yavaş geçse!
Eylüllere sakın kıymayın! Eylüllere tutunun. Eylüllerde hayal kurmanın keyfi bir başkadır, unutmayın!
İşte eylül yine, göktaşı gibi kayıp gidiyor. Eylül`ü yakalayın!
x x x
Bugünkü dizelerimiz, Attila İlhan`dan, "Adım Sonbahar" ismini taşıyor:
"Nasıl iş bu her yanına çiçek yağmış erik ağacının ışık içinde yüzüyor, neresinden baksan gözlerin kamaşır oysa ben akşam olmuşum yapraklarım dökülüyor usul usul adım sonbahar"
