Bir Türk keşfi uçağı Suriye tarafından vuruldu. Bize göre uçak uluslar arası hava sahasında, Suriye`ye göre de kendi hava sahalarında vuruldu. Her ne nedenle olursa olsun, bu olay yanlış olmuştur. Kabul etmek mümkün değildir. Hem uluslar arası havacılık yasalarına göre, hem de insanlığın ortak vicdanına göre, onaylanması mümkün değildir.
Ancak nasıl oldu da bu noktaya gelindi? Suriye gibi bir ülke, Türk uçağını vurma cesaretini nereden aldı? Asıl sorgulanması gereken bunlardır.
Daha düne kadar kolkolaydık. Cumhurbaşkanımız ve Başbakanımız Beşar Esad ile ailecek görüşüyorlardı. Ne oldu da kanlı bıçaklı olduk? Birileri bizi "Mayın eşeği" olarak mı kullanmak istiyor? (Mayın eşeği: Yolun mayınlardan temizlenmesi için önden gönderilen hayvan. Mayın patlar eşek ölür, yol da temizlenmiş olur)
Aklıma gelen sorulardan biri de: Acaba ekonomik nedenlerden dolayı mı Suriye`ye karşı böyle bir tavır içine girdik? Hani sıcak para, cari açık, vaat edilen dış yardımlardan falan mı diye düşünmeden edemiyorum.
Her ne sebeple olursa olsun Türkiye ile Suriye düşman değildir. En azından halklar düşman değildir. Olmamalıdır. Çünkü her ülkenin ortak çıkarları böyle olmasını gerektirmektedir. Asıl düşmanın kendisini maskeleyen Ortadoğu`ya yeni bir düzen vermek isteyen ve bu işe Türkiye`yi de bulaştırmak isteyen emperyalizmdir.
Suriye`nin istikrarsızlaşması, Türkiye`nin çıkarlarına uygun düşmez.
Türkiye, Ortadoğu topraklarında ava çıkan avcılarla aynı safta olmamalıdır. Zira bölge yeniden dizayn edildikten sonra sıranın Türkiye`ye geleceği gerçeği akıldan çıkarılmamalıdır.
Ne yazık ki bu işler o ülkeye insan hakları getirmek, demokrasi getirmek, sosyal adaleti sağlamak gibi yüce değerler adına yapılmakta.
Eğer bu nedenle olsaydı;
Irak böyle mi olurdu?
Libya böyle mi olurdu?
Tunus böyle mi olurdu?
Bunları iyi okumak lazım!
Medyanın bir kısmındaki dalkavukluğu çıkarcılığı,umutsuzluğu, yağcılığı, yalakalığı, dönekliği, bir derece olsun anlamak mümkün.
Ama savaş çığırtkanlığını hiç mi hiç anlayamıyorum.
Onlara diyorum ki lütfen empati yapın, o ölen gencecik iki pilotun ana babası yerine kendinizi koyun.
Siz baylar, bayanlar; sizin çocuklarınız yok mu?
Tarihten mi ders almıyoruz?
Yemen`de Mehmetler, Memişler niçin can verdiler?
Niçin Yemen`e gidenler gelmedi?
Her dinlediğimizde gözümüzü yaşartan türkülerden, içimizi acıtan ağıtlardan başka ne kaldı geriye?
Ulu Önder Atatürk ne diyor?
"Zorunlu olmadıkça savaş cinayettir."
Elbette ki savaşa girilir. Savaşılır. Ancak vatan toprağına saldırı olursa; mal, can ve namus tehlikeye girerse ve de başka çare kalmazsa o zaman hepimizin canı feda olsun.
ABD Dışişleri Bakanı olayı kınıyor.
"Küstahça ve kabul edilemez" diyor.
Gönül isterdi ki aynı ABD, bölücü örgütün karakol basıp askerlerimizi şehit ettiğinde de aynı söylemde bulunsun. Kınamalarından vazgeçtik, himaye etmeseler.
Şimdi gelin de böyle bir ülkenin Suriye konusunda samimi olduğuna güvenin.
Suriye`nin Türk uçağını vurma cesaretinin arkasındaki gücü görmek gerekir.
Tarih boyunca Rusya`nın sıcak denizlere inmek gibi emelleri vardır, hep olmuştur.
Suriye`yi kendi saflarına çekerek bu işi kısmen başarmışlardır. Kendilerine Suriye sayesinde Akdeniz`de bir üs elde etmişlerdir. Onların Suriye`yi feda ederek bu kazanımlarından vazgeçmelerini zannetmek biraz fazlaca "safdillik" olmaz mı?
Bize gaz vererek arkasında Rusya, Çin, İran gibi güçlü devletlerin bulunduğu Suriye üzerine kışkırtmaları düşündürücü değil mi?
Baylar, ocaktaki kestaneyi lütfen maşayla değil elinizle alın.Tarih affetmez.
Almanya`nın dolduruşuna gelip, 1. Dünya Savaşı`na girdik. Sonunda koskoca bir imparatorluğu batırdık.
Şimdi de emperyalistlerin gazına gelip 16. Türk devleti olan Türkiye Cumhuriyeti Devleti`ni tehlikeye atmayalım.
Atatürk`ün "Yurtta sulh, cihanda sulh" ilkesi yol göstericimiz olmalıdır.
Gençlerimizin ölmesini analarının ağlamasını istemiyoruz.
Zorunlu kalmadıkça binlerce kez "SAVAŞA HAYIR" diyoruz.
