Gazeteciliğe gönül vermişti

Gazeteci büyüğümüz H. Basri Atılganer´i de yitirdik.
Atılganer, mesleğine gönül vermiş bir haberciydi. Mesleğe, Bandırma Gürses gazetesinde mürettiplikten(matbaa dizgiciliğinden) geçmişti. Gazetenin sahibi Şemsi Aran´ın, kendisinin, gazeteciliğe duyduğu merakı görünce, ?Bırak mürettipliği de, senin muhabir yapalım? demesi üzerine muhabirliğe başladığını anlatırdı.
Bandırma Gürses Gazetesi´nde uzun yıllar çalıştıktan sonra 1975 yılında Zeki Yücel ile Nihat Özbek´in birlikte kurduğu GERÇEK gazetesine geçti. Basri ağabeyle 1980´li yıllarda GERÇEK´in çatısı altında, yaklaşık 15 yıl birlikte görev yaptık. Masalarımız yan yanaydı. Bu süre içinde birbirimizi hiç kırmadık. Birçok tatlı-acı anıyı paylaştık.
Basri Atılganer, tutku derecesinde bağlı olduğu mesleğinde hep muhabirlik sınırları içinde kaldı. Hatta gazetenin künyesinde isminin ?istihbarat şefi? olarak geçmesine karşın muhabir olarak kalmayı tercih etti. Hemen hemen hiç köşe yazısı yazmayı denemedi. Muhabirlik ona yetti.
Bandırma GÜRSES´te görevli bulunduğu yıllarda, şimdi İsviçre´de yaşayan Rıdvan Önem ile birlikte, Bandırma´nın ilk gülmece gazetesi olan ?Diken?i çıkarmışlardı. Bir yıl kadar yayınlanan ?Diken?, Bandırma´da büyük ilgi görmüştü.
Yerel basındaki görevinin yanı sıra uzun yıllar CUMHURİYET ve o dönemler yayında olan GÜNAYDIN gazetelerinin Bandırma muhabirliğini de yapan Atılganer, yaşamı boyunca geçimini yalnızca gazetecilikten sağlamıştı. Bu gazetelerde yayınlanan önemli haberlerini yapıştırdığı defter arşivleri vardı.
Son olarak görev yaptığı BANSES´te, zaman zaman ziyaret ederdim, Basri ağabeyi. Beni gördüğünde gözlerinin içi gülerdi. Eski günlerden anılarımızı tazelediğimizde çok mutlu olurdu. Giderken de, ?Her zaman gel, Önder? diye uğurlardı. BANSES´teki kardeşlerim Tufan Dalgıç ve Şafak Erturan, Basri ağabeyin, gazeteye geldiğinde, zaman zaman, ?Önder, bugün gelmedi mi?? diye sorduğunu söylerlerdi.
?Sürekli Basın Kartı? sahibiydi ve yıllardır Türkiye Gazeteciler Cemiyeti üyesiydi. İstanbul´daki cemiyet yönetiminde bulunan yöneticilerden ona getirdiğim haberleri de ilgiyle dinler, mutlu olurdu.
Mehmet Akif, ?Sessiz yaşadım, kim, beni nereden bilecektir? der. Basri ağabey de, gazeteciliğin içinde bulunmasına karşın ?sessiz? yaşadı.
Işıklar içinde yatsın.