Gençler, size sesleniyorum!

20. yüzyılın başları. Dünyayı kasıp kavuran Birinci Cihan Harbi sona ermiş.
Mağlup devletler safında kalmış Osmanlı Devleti. Anadolu aç. Anadolu susuz. Anadolu yokluk yoksulluk içinde âdeta can çekişiyor. Orduları dağıtılmış. Tersaneleri kapatılmış. Borçlarına karşılık tüm gelirlerine el konmuş. Üstelik emperyalist devletlerce toprakları işgal edilmiş.
Yurdumuzun üstüne karanlık bulutlar çökmüş. Nazım´ın deyimiyle ?Hava kurşun gibi ağır.?
Hani derler ya ?Karanlığın en yoğun olduğu an, güneşin doğmasının yaklaştığı andır.?
İşte tam bu sırada Tanrı´nın Yüce Türk Milletine bir armağanı olan Mustafa Kemal çıkıyor ortaya. Bir dönem başlatıyor. Biz buna Kuvayı Milliye dönemi diyoruz. Yani ulusal güçlerin kenetlendiği, yumrukların sıkıldığı, Anadolu insanının kol kola girdiği bir dönem.
Bu dönemde Samsun´dan başlayıp İzmir´de son bulan bir destan yazıyor. Anadolu Halkı Atasının önderliğinde.
İstanbul´da 16 Mayıs 1919´da tüm hazırlıklarını yapan Mustafa Kemâl kaptana şöyle seslenir.
?Hadi kaptan
Demir almak zamanı tamam
Yolumuz açık ola
Rotamız kısa olsun. Düşman bu belli olmaz. Süre işliyor sabırsızım.?
Tez ulaşılır Samsun´a. Samsun´un cana yakın insanları bekler Paşa´sını. Ve Paşa seslenir halkına: ?Yılgınlık yok. Bütün dünya karşıda çıksa, korkmayın başaracağız. Çünkü haklıyız.?
Tez ulaşılır havza üzerinden Amasya´ya. Buradan savaşın galipleri, güçlü sömürgecilere karşı başkaldırmasını haykırır.
?Yurdun bütünlüğü, ulusun bağımsızlığı tehlikededir. Ulusun bağımsızlığını yine ulusun kararı ve direnişi kurtaracaktır.
Bu sesi duyan emperyalistler Mustafa Kemal´i bertaraf etmek için her türlü yola baş vururlar.
Zamanın hükümetinden yakalatıp tekrar İstanbul´a getirilmesini isterler. Casuslar aracılığıyla isyanlar çıkarttılar.
Ancak süreyi ve şartları çok iyi değerlendiren o eşsiz deha, büyük önder Anadolu devrimini adeta bir köşe taşı gibi oturtup başlar üzerinde bir ipek böceği titizliğiyle devrim halkalarının birer birer örmeye. Kozasını, tamamlayıp halkını esenliğe kavuşturunca emanetini Anadolu´nun bağrında yetişen gençliğe bıraktı.
Ve onlara şöyle seslenir; ?Türk Genci inkılapların ve rejimin sahibi ve bekçisidir. Bunların lüzumuna ve doğruluğuna herkesten çok inanmıştır. Rejimi ve inkılapları benimsemiştir. Bunları zayıf düşürecek en küçük veya en büyük bir kıpırtı ve bir hareket duydu mu, bu memleketin polisi vardır, adliyesi vardır demeyecektir. Hemen müdahale edecektir ve kendi eserini koruyacaktır. Polis gelecektir; genç polis henüz inkılap ve Cumhuriyet´in polisi değildir. Diye düşünecek fakat asla yalvarmayacaktır. Mahkeme onu mahkum edecektir. Gene düşünecek: Demek adliyeyi de ıslah etmek, rejime göre düzenlemek lazım diyecek. Onu hapse atacaklar, kanun yolundan itirazlarını yapmakla beraber, meclise telgraflar yağdırıp, haklı ve suçsuz olduğu için, tahliyesine çalışılmasına, kayrılmasını istemeyecek. Diyecek ki : Ben iman ve kanaatimin icabını yaptım müdahale ve hareketimde haklıyım. Eğer buraya haksız gelmişsem bu haksızlığı meydana getiren sebep ve amilleri düzeltmekte benim vazifemdir.?
İşte benim anladığım Türk genci ve Türk gençliği.?
Sevgili gençler; bu ülkenin aydın birikimi bu birikime dayalı tarih bilinci, ulus bilinci, bağımsızlık arzusu, yurtseverlik duygusu her an yeniden parlayabilecek bir direniş kıvılcımını hazır tutmaktadır. Korkmayın. Atamız size nasıl güvendiyse biz de size öyle güveniyoruz. Güveniyor ve o yüce insana layık olmanızı bekliyoruz.
Bayramınız Kutlu Olsun!