Giderek yalnızlaştık

Günlük koşuşturmalar, hayatın çeşitli gaileleri içerisinde, giderek birbirimizden kaçar olduk. Eşimizin, dostumuzun, çevremizdeki insanların neler hissettiğini, neler düşündüğünü umursamıyoruz. Kendimizi, kendi yarattığımız dar dünya içine hapsedip, anlamlı insan ilişkilerini unutur olduk. Çok kazanmak, varlıklı olmak uğruna tüm insani değerlerimizi yitirdik. Ruhumuzu güzelleştirmek yerine, pahalı ve şık giysilerle bedenimizi güzelleştirmeye çalıştık. Hatta daha da ileri giderek estetikçilere güzel olmak uğruna oluk oluk paralar akıttık. Bütün bunları yaparken ruhumuzun dinlenip huzura kavuşacağını zannettik. Adına dost dediğimiz ve sonradan pek çok kez bizi yanıltan insanlarla, içi boş söyleşilerle zaman öldürdük. Herkesten farklı, herkesten zengin görünmek uğruna, kaldıramayacağımız parasal yüklerin altına girdik. Bazen de sıkılıp, bunalıp hastalanan ruhumuzun acısını, ilaçlarla dindirmeye çalıştık. Zamanla bunların da pek işe yaramadığının farkına vardık. Sonuçta; karamsar, her konuştuğunda çevresine radyasyon (Kanser yapıcı) yayan, huzursuz, mutsuz tipler olduk çıktık. Bu yapımızla çevremize ne kadar çok zarar verdiğimizin hiç farkında olmadık. Çok zengin olmakla, yüksek mevkii sahibi olmakla, mutlu olunacağını zannettik. Varlıklı olmak rahat olmayı, rahat olmak da mutlu olmayı destekleyebilir. Ama yüzde yüz çare değildir. Siz; zengin olmak uğruna, sevmediğiniz bir işi yaparsanız, nasıl mutlu olabilirsiniz? Mevlana ?Bir şeyi, bulunmadığı yerde aramak, onu aramamak demektir? der. Biz de huzuru kendi dışımızda yani bulamayacağımız yerde arıyoruz. Oysa sevgi, mutluluk içimizde, yeter ki farkına varalım. Huzuru ve mutluluğu yakalamanın anahtarı, yaşadığınız hayata yükleyeceğiniz anlamdadır. Beyninizin düşündüklerine, yüreğinizin hissettiklerine ince bir ayar çekerseniz, inanın kaybettiğiniz sizi bulacaksanız. Akıllı insanlar; akıllarıyla duygularını, beyinleriyle yüreklerini, aynı çizgide buluşturmayı başarabilenlerdir. Okuduğunu anlamlandıran, anlamlandırdığını uygulayabilen ve bu kazanımlarını diğer insanlarla paylaşabilenlerden olabilmek dileğiyle.