HAYATIMIZDAKİ ÇENTİKÇİLER

Çentikçi de ne demek diye merak edenleriniz olabilir. Bilmeyenleriniz için anlatayım.
Hani kaldırımların kenarlarına tretuvar yaparken beton atılır ya, işte o betonun üzerine kendi adını veya sevgilisinin adını yazan ya da bir yüzük resmi yapıp içinden hançer geçirenler çentikçidir.
Yazık! Hem o beton yapıyı bozduğunun hem de isminin ayaklar altında çiğnendiğinin farkında değildir.
Parklarda, bahçelerde masalar oturaklar üzerine aşk sözleri yazan, küfürler konduranlar da çentikçidir. Bu zavallılar da çevreye olan saygısızlıkları yüzünden yedikleri küfürlerin bilincinde değildirler.
Yine ormanlık bölgelerde özellikle orman köylülerinin, gencecik ağaçlara açtıkları yaralar vardır. O yaralar yüzünden ağaçlar kurur. Onlar da bu ağaçları rahatça kesebilirler. Bu hainler de geleceklerini yok ettiklerinin farkında değildirler.
Yeni boyanmış binaların, alt geçitlerin duvarlarına bir takım saçma sapan aşk dörtlükleri ya da askerlikle ilgili kahramanlık(!) sözcükleri yazarlar. İşte bunlar da çentikçidir. Çevre bilincinden yoksun az gelişmiş yaratıklar görüntü kirliliğine neden olduklarının şuurunda değildirler.
Bir de tuvaletlerin duvarlarına kendi bilinçaltındaki sapık duygularını aktaranlar vardır. Onlar da çentikçi sayılırlar.
Asıl önemlileri insan ruhuna çentik atanlardır. Bunlar anamız, babamız öğretmenimiz veya yakın akrabamız olabilir. İşin kötüsü attığı bu çentiklerin farkında değildirler. Farkında olanlarda güya bu çentikleri bizlerin yararı için attıklarına inanırlar.
Şöyle kendimle yüzleştiğimde bir öğretmen olarak, bir baba olarak, bir akraba olarak kim bilir ne kadar çentik atmışımdır. Şimdilerde bazılarını hatırladığımda hem üzülüyor hem de pişmanlık duygusuyla doluyorum.