Hayâller, Gerçekler ve Umutlar

Geçtiğimiz günlerde, okul müdürlüğünün daveti üzerine Erdek İstiklal İlkokulu´nda, gazetecilik-yazarlık konusunda düşüncelerimi dile getirdiğim bir söyleşiye katıldım.
Balıkesir Valiliği´nin ?BENGİ? projesi kapsamında, öğrencileri yerel ve bölge yazarlarıyla buluşturma amacı taşıyan söyleşide öğrencilerin güzel soruları ve ilgiyle dinlemelerinin yanı sıra okul müdürü Mehmet Ali Büyüktaş ve öğretmenlerin sıcak ilgisinden büyük mutluluk duydum. ?Özel? bir okulun öğrencilerini ?özel? bir şekilde en iyi şekilde yetiştirerek onları yaşama hazırlamak için özveriyle çalışan okul yönetimi ve öğretmenlere teşekkürlerimi sunuyorum.
Öğrencilere ne mi anlattım.
Özellikle hayâl kurmanın, umudunu hiç yitirmemenin önemini dile getirdim. Eğer gerçekçi hayâller kurulur ve bu uğurda çok çalışılırsa mutlaka başarının geleceğini vurguladım.
Bu arada onlara anlattığım bir minik öyküyü de sizlerle de paylaşmak isterim:
Gezginci bir yaşama sahip at terbiyecisinin oğlu, ortaokulda okuyormuş. Öğretmeni, büyüdüğünde ne olmak istediğini içeren bir kompozisyon ödevi vermiş. Çocuk, 7 sayfalık kompozisyonunda, at çiftliğine sahip olmak istediğini anlatmış. 200 dönümlük bir çiftlik, ahırlar, koşu yolları?Her şey belirtilmiş. Tabii ki, bir de çiftlik evi?
Kompozisyonunu öğretmenine vermiş ve iki gün sonra geriye almış. Üzerinde, kırmızı kalemle ?SIFIR? yazıyormuş ve bir de, kendisini görmesi konusunda bir not!
Çocuk, öğretmeninin yanına gittiğinde, şöyle bir açıklama ile karşılaşmış:
?Gerçekçi bir hayâl değil. Ailenin parası yok ve yerleşik bir düzene sahip değilsiniz. At çiftliği için kaynağınızın olması gerekir. Bunu başarmana olanak yok. Eğer gerçekçi hayâllerini yazıp yeniden getirirsen, notunu tekrar değerlendiririm.?
Çocuk, olayı babasıyla paylaştığında, ?Hayat senin hayatın. Bu konudaki kararı kendin vermelisin? yanıtını almış.
Çocuk, bir süre düşündükten sonra aynı kompozisyonunu yeniden öğretmenine götürerek, ?Ben, hayâllerimi değiştirmeyeceğim, siz de notunuzu değiştirmeyin? demiş.
Aradan yıllar geçmiş. O çocuk, hayâl ettiği gibi 200 dönümlük bir çiftliğe kavuşmuş ve o kompozisyonunu evinin bir köşesine çerçeve içinde asmış.
Ya öğretmene ne dersiniz?
Bir yaz, 30 öğrencisiyle birlikte çiftliği ziyarete gitmiş. Çiftlikten ayrılırken de eski öğrencisine şu itirafta bulunmuş:
?Sana şimdi söyleyebilirim. Ben, hayâl hırsızıydım. Öğrencilerimden pek çok hayâl çaldım ama sen inatçı çıktın ve hayâllerinden vazgeçmedin.!?
Evet, ?Hayâl etmek, başarının yarısıdır? derler.
Hayâl etmek ve umudunu hiç yitirmemek, başarılı, mutlu ve özgür bir topluma ulaşmanın anahtarıdır. Aynı, yıllardır yaşamını Bandırma´da sürdüren ünlü yönetmen Tunç Başaran´ın, ?Uçurtmayı Vurmasınlar? filmindeki gibi?