HEPİMİZİN GÖREVİ

HEPİMİZİN GÖREVİ
Yüce Rabbimiz Kur´an-ı Kerim´de birçok yerde biz Müslümanların sahip olması gereken vasıflardan biri olarak ?emri bil maruf ve nehyi anil münker´i yani iyiliği emir, kötülükten men etme vasfını zikretmektedir. Kur´an´da sekiz kez bu şekilde geçen dini ve ahlaki bütün buyruk ve yasakları kapsayan bu ifade, hadislerde de peygamberimizin dilinde yer bulmuştur.
İyi(maruf) derken dilimizdeki kullanımdan farklı olarak dinin emrettiği, uygun bulduğu ve onayladığı; akl-ı selimin hoş, güzel gördüğü şey demiş oluyoruz. Kötü (münker) de iyinin zıddı olarak dinin yasakladığı, uygun bulmadığı ve onaylamadığı; akl-ı selime aykırı şeyler demektir. Bir şeyin iyi ve kötü oluşunda temel ölçü elbette Kur´an ve Sünnettir.
İyiliği emretme, kötülükten menetme, Allah´ın müminlere yüklediği bir görevdir. İslam alimleri bu görevin her bir mümine farz-ı ayn, bir kurum aracılığıyla yapılmasının farz-ı kifaye olduğunu belirtmişlerdir. Esasen hiçbir mümin kendisini bu sorumluluğun dışında tutamaz.
Allahü Teala, ?Siz, insanların iyiliği için ortaya çıkarılmış en hayırlı ümmetsiniz. İyiliği emreder, kötülükten menedersiniz??(Al-i imran,110) buyurmuştur. Bu ayette, en hayırlı ümmet olmamızın sebebi bu görevi yapmamamıza bağlanmıştır. Ancak bu görev ağır, zor ve uzmanlık gerektiren bir faaliyet olduğu için; dolayısıyla herkes bi hakkın yapamayacağı için en azından, bu görevi yapacak bir mekanizmanın kurulması ve bir grup müminin bu işi üstlenmesi istenmiştir.(Al-i imran,104) Hatta Yüce Allah, savaşlara çıkıldığı zaman cephe gerisinde kalıp, ilimle meşgul olacak ve müminleri uyaracak bir grubun olmasını istemiştir. (Tevbe,122)
Yine Kur´an´da, müminlerin birbirlerinin, dostu, velisi ve yardımcıları oldukları vurgulanarak, iyiliği emreden, kötülükten sakındıranların, Allah´ın rahmetine erişecekleri müjdesi verilmiştir.(Tevbe,71)
İnsanlığın başına bela olan İsrailoğulları´nda, bozulmanın kötülüklere karşı kayıtsızlıkla başladığını; iyiliği emredip, kötülükten sakındırmadıkları için doğru yoldan saptıklarını biliyoruz. Ve en sonunda dinlerini tahrif etmeye varıncaya kadar çok büyük yanlışlıklara düştüklerini de. Bu sebeple ibret vesikası olarak peygamberlerinin lanetine, Allah´ın da azabına uğramışlardır. (Bugün, Filistindeki zulümleri ve işgalleri sebebiyle bizim de lanetimiz onların üzerine olsun. Allah müstehaklarını versin.)
Hz. Peygamber (sav): ?Sizden biriniz, bir kötülük gördüğü zaman onu eliyle düzeltsin, eliyle düzeltmeye gücü yetmezse diliyle düzeltsin, buna da gücü yetmezse kalben buğz etsin. (kötülüğe kalben karşı çıksın) Bu da imanın en zayıf derecesidir.? buyurmuştur.
Bu hadisten öğreniyoruz ki herkesin durumuna göre kötülükle ve günahla mücadele vazifesi vardır. Kötülüğü el ve güç ile düzeltmek tabii ki rastgele kimselerin kaba kuvvetle düzeltmesi değil, yönetimlerin ve yetkili organların yapacağı bir iştir.
Kötülüğü dil ile düzeltmekten maksat, eğitim, irşad, nasihat, yazılı ve sözlü yayınlarla yanlışlıklara, kötülüklere karşı mücadele edilmesidir. Son ve en alt derece bir kötülüğe kalben karşı koymaktır ki bu, ancak bütün imkanların tükendiği bir yerde takınılabilecek bir tavırdır. Ve zaten bir mümin, kötülüğe kalben de karşı çıkmıyorsa kendini sorgulamalıdır. Ancak ne hazindir ki birçoğumuz bu merhalede bile değiliz. Kötülüğe kötülük demekten bile imtina eder hale geldiğimiz görülüyor. Her anlamda kendimize yakın bulduğumuz kimselerin yaptığı kötülüklere karşı sessiz kalabiliyor ve onları savunabiliyoruz.
Bir gemide olduğumuzu hatırlayarak kötülüklere karşı iyilikle ve güzel yöntemlerle engel olmak durumundayız. Yoksa huzursuzluk ve ceza hepimizi kaplar.
Bugün sizleri, cumada, camide, cem olmaya davet ediyorum. Allah´a emanet olun.