Hoşgörü ve Mutluluk

Hoşgörüyü çoktan unuttuk. Tam anlamıyla bir "kavga toplumu" yarattık. Oysa sevgi ve hoşgörü, yaşamın temelini oluşturur. Kişi, hoşgörüyle baktığını sever. Sevgi ise saygıyı getirir. Kalbin yakıtı, sevgidir. Kalpten gelmeyen sevgi, korsandır, sahtedir.
Herkes hata yapar. Sadece ölüler ve doğmamışlar dışında!
En hoşgörülü kişilerin, sigara içenler olduğu söylenir, sigara içmeyenlere hiç karışmadıkları için! Andre Gide, "Her şey, ancak sevgiyle satın alınabilmelidir" diyor.
                                                  * * *
Dinlemek, bir erdem işidir. Tabii ki, anlatanın kalitesi ve birikimi de çok önemlidir.
Ama biz, günlük yaşantımızda, dinlerken bile çok büyük ölçüde rol kesiyoruz. Karşımızdakinin yalan söylediğini bile bile dinliyoruz. R.L. Stevenson, "En zâlim yalanlar, genellikle sessizlik içinde söylenir" diyor.
                                                   * * *
Ülkemizin en önemli sorunlarından biri de, yönetici erozyonudur. F. Bacon, "Mevki, insanın ya iyiliğini, ya da kötülüğünü meydana çıkarır" diyor. Toplumdaki büyük rütbe sahipleri, tıpkı banknotlar gibidirler; hepsi altını temsil ederler. Ama ne yazık ki, bunlardan birçoğu sahtedir. Gerçek yönetici ise oksijen gibidir. Yokluğunda hissedilir.
                                                   * * *
Cehalet, güvensizlikten ortaya çıkar. En zeki işi, kendini sorgulayıp, özeleştiri yapabilendir. Kültür ise kişinin öğrendiklerinin hepsini unuttuktan sonra geriye kalandır. Bu geriye kalan nedir derseniz, kişinin içine sindirdiği insan sevgisi, insan saygısı, hoşgörü, sağduyu hakseverlik ve bağışlayıcılıktır, bence kültürün az olduğu toplumlarda, dev aynaları çok bulunur.
Goethe, şöyle diyor: "Herkes, her gün, en azından küçük bir şarkı duymalı, hoş bir resim görmeli ve eğer mümkünse birkaç mantıklı sözcük söyleyebilmelidir."
                                                    * * *
Tüm kötü alışkanlıkların en kirlisi, kıskançlıktır. Ne yaş dinler, ne baş! Kişi, 80`ine bile gelse, bu illetten kurtaramaz, kendini. Kıskançlık duygusu, kemirir bedenini. Elinde büyüteç, hep hata arar. Sürekli, "kara çalmaya" çaba harcayan ruh hastasıdır, kıskanç kişi. Mimnermus, "Hayattayken, ünlü bir kişiyi kıskanmakta, öldükten sonra da onu övmekte ustayızdır" diyor. İnsan, kısa ömrünü, mutluluğu aramakla geçirir. Oysa mutluluğu yakalamak aslında çok kolay. Bunun için tüm yaşamı, mutluluğu arayarak geçirmek yerine, küçük olaylardan mutluluk damlaları çıkarmak yeter. Çünkü mutluluk, makineye benzer; ne denli basit olursa, o denli az bozulur. Aslında, dışarıya hoş görünmek yerine kendi özümüze dönmek, mutlu olmamıza yetecek. Yaşamı posaya çevirmek yerine, mutluluğun tadına varmak gerek. Zamanında yapılmayan perhiz, nasıl ki zulümse, mutluluğun peşinde koşmak yerine, onu zamanında yakalamak son derece önemli. Tolstoy, şöyle diyor: "Tüm mutsuzluklar, yokluktan değil, çokluktan kaynaklanır."