İZ BIRAKANLAR EDİP VOLKAN

Yaprak dökümü gibi?
Bandırmalı bir beyefendiyi daha kaybettik.
Bir ay içersinde kibarlığıyla ve efendiliğiyle Bandırma´nın demirbaş esnaflarından; dönerci ustası İbrahim Udunman, ardından efendiliğiyle her zaman güleryüzlü Bandırmalı yoğurt kralı Celal Dönmez´in ve gerçek bir beyefendiyi, kimimizin ağabey, kimimizin baba gibi sevdiği Bandırmalı kumaş tüccarı Edip Volkan´ı kaybettik.
93 yaşıyla Bandırma´nın tarihi esnaflarından biriydi.
Evet, gençliğinin özel hayatında futbolda ve kürek sporunda sporculuğuyla tanıdığımız Edip ağabeyin asıl mesleği kumaş tüccarlığıydı.
O yıllarda kumaş satıcılığı çok revaçtaydı.
Pantolon olsun ceket veya takım elbise giymek isteyenler kumaş mağazalarına giderdi.
3-5 tanınmış kumaş tüccarları arasında Edip ağabey, babası rahmetli Emin Bülent Volkan ile birlikte piyasada sayılı bir yeri vardı.
Emin amcanın vefatından sonra da mesleğinde ?Sporteks? mağazası adıyla devam etmişti.
Kumaş tüccarlığı çok sabır isteyen, dürüstlük ve güleryüz isteyen önemli bir iş koluydu.
Satıcı, müşteriye istediği kumaşı beğendirmek için belki de 10 top kadar kumaş topunu birer birer açarak tezgâhın üstüne serer?
Müşteri beğendi beğendi; beğenmedi ise bütün topları tekrar toplar yerine koyardı.
İşte bu sırada büyük sabır göstermek, almadı diye surat asmamak ve güleryüzlü olmak zorundasınız.
İşte tüm bu meziyetler Edip ağabeyde mevcuttu.
İlerlemiş yaşına rağmen giyimine çok dikkat ederdi.
Şık giyimiyle gördüğüm zaman doğrusu maşallah der imrenirdim.
Edip ağabeyle geçen yıl 2-3 saatte olsa 2 yıl bir arada olma şansına eriştim.
Önceki belediye başkanı Dursun Mirza´nın bir kültür projesi olan ?Bir Zamanlar Bandırma? adlı kitap hazırlığında kurulan komisyonda uyum içinde çalıştığımız İsmail Ülker, Önder Balıkçı, Ahmet Pesen, Sebahattin Pıravadılı, Ömer Gözükara, Feyza Ülker ile birlikte olurken 91 yaşındaki Edip Volkan ağabeyimiz tüm enerjisiyle bizim en güzel çalışma arkadaşımız oluyordu.
Yaş 91 idi?
Ama Edip ağabey buna rağmen her hafta Çarşamba günleri yaptığımız toplantıya 2 yıla yakın hemen hiç aksatmadan, hiç ihmal etmeden gelmişti.
Çalışma bittikten sonra da arkadaşlarımızla evinde ziyaret etmiş ve sohbet etmiştik?
Son görüşmemiz olmuş?
Gerçekten iz bırakmıştı?
Allah rahmet eylesin?