Zaman zaman Fehmi Demirhan`ın, Bandırma Gerçek Gazetesi`nde, Bandırmaspor`un eski kaptanlarından Orhan Kapçak`ın işlettiği eski kahvehanedeki renkli tipleri ve muhabbetleri dile getiren yazılarını zevkle okuyorum. Çünkü, o kahvehanenin, o dönemlerde ben de müşterileri arasında yer alıyordum. Şehit Mehmet Günenç Lisesi`nde öğrenciydik, o yıllarda. Gittiğimiz iki yer vardı. Birincisi, Kemalettin Serpen`in sahipliğinde, Mustafa Uzunboz`un işlettiği bilardo salonu, diğeri ise Orhan Kapçak`ın kahvehanesi. Bilardo salonu büyük ilgi görürdü. Ahmet Yaşar Antep, Nail Turhan, Ahmet Cudi Silâhtaroğlu, Necdet Çalık, Aykut İmer gibi bilardo ustaları ve düzenlenen yarışmaları zevkle izlerdik. Bu yarışmaları, izleyemeyenler için bir dosya kağıdına dolmakalemle yazıp, salonun duvarına asardım ve ilgiyle okunurdu. Yani gazetecilikte ilk yazılarım, bu bilardo salonunun duvarında yayınlanmıştır desem yalan olmaz! Kimi zaman bilardo masalarının çuhası eskir veya yırtılırdı. Çuhayı değiştirmek ise salonun sahibi Kemalettin Serpen`e kalırdı. Bir terzi ustalığıyla kesip biçerek, büyük bir dikkatle çuhayı değiştirirdi. Salonda ayrıca bir de tenis masası vardı. Kan-ter içinde kalırdık, masa tenisi oynarken
Tabii, "langırt" için de masalar yer alırdı.
Bilardo salonunun yanında, Kemalettin Serpen`in kardeşi Edip Serpen`in işlettiği "Kabuk Kulüp", onun yanında ise "Tahta At" vardı. "Tahta At" isimli kafeteryaya giden çok sayıda kişiye, "evde kalmış erkekler" diye bakılırdı. "Tahta At", o dönemde lüks sayılabilecek bir kafeterya ve oyun salonuydu. "Kabuk Kulüp" ise daracık bir içki yeriydi. Yerin sahibi Edip Serpen ile dükkanın önünde seyyar arabasıyla tost satması nedeniyle "Agora" lakaplı Hasan hiç geçinemezdi. Aralarında müthiş kavgalar yaşanırdı. Hatta bir keresinde, Edip Serpen`in, tabanca bile çektiğine tanık olmuştum.
Neyse, biz yine dönelim, hâlen Ahmet Sağıroğlu`nun işlettiği eski Orhan`ın kahvehanesine. Lise yıllarımızda "king", "maça kızı", "üç-beş-sekiz", "pişti" gibi oyunlarımızı zevkle oynadığımız bu kahvehanenin garsonu Hüseyin Ağabey`di. Çok zayıf ve çok hareketli olup, belleği de son derece güçlüydü. Bir çayın parasını ödemeden askere giden kişiden, iki yıl sonra askerden döndüğünde bu çay parasını isteyecek kadar güçlü bir bellek!
Bu kahveye çıkan birçok renkli kişi arasında, "Kerkenez Aziz"in yeri elbette ki ayrıdır. Aziz Şen, bir ara kahvehanenin işleticisi Orhan Kapçak tarafından kasanın başına, "müdür" sıfatıyla oturtulmuştu. Kahvehanenin televizyonu da onun emrindeydi! O yıllarda, kahvehanelerde televizyon sayısı çok azdı. Birçok kişi, televizyonların verdiği bazı Avrupa maçlarını, Orhan`ın kahvehanesinde izlerdi. "Kerkenez Aziz", kahvehanede biraz gürültü olsa, elindeki çay tepsisini yere atarak, gürültü çıkarıp, önce dikkatleri üzerinde toplar ve ardından, "Yeter, beyler! Kesin sesinizi!" der, ancak bununla da yetinmeyerek, herkesin maç izlediğine bakmaksızın, televizyonun düğmesini kapatıverirdi. İşte o anda kahvehane, öfkeyle ayaklanıp, "Ulan Aziz! Açsana televizyonu!" diye bağırdığında, nazlanarak, güç belâ yeniden açardı, televizyonu.
Çoğu kişiyi "gıcık" etmeye bayılırdı, Kerkenez Aziz! Dayak yemekten de korkmazdı ama dayak yemesine ramak kaldığında ise kendisini hemen şöyle savunur, gardını alırdı, üflesen yıkılacak zayıflığını koz olarak kullanarak:
"Bak, bir yerim kırılır, elinde kalırsam, bana bakarsın, ona göre!"
Gel de döv bakalım o zaman, Kerkenez`i! Bandırmanın en eski berberlerinden Muhittin Şen`in oğlu olan Aziz, zaten öylesine zayıftı ki, sık sık omuzu yerinden çıkar, çıkık omzunu, annesinden başka kimsenin, yerine oturtmasına izin vermezdi.
Sınıf arkadaşım Nusret Ulucan`la şakalaşması da görülmeye değerdi, Kerkenez`in. Bir de "Baba Fahri"yle muhabbeti!
Artık "Kerkenez Aziz" de kalmadı, o dönemlerin "Sultan Naci"si, "Naylon Refik"i, "Apollo Seyfi"si de
Onlar, o yılların Bandırmasında, gerçek birer halk komedyenleri olarak herkesi güldürmeyi başarırlardı.
O günleri elbette ki özlüyorum.
