Kimileri Yaşlanır ama Olgunlaşamaz

Çevrenizi gözlemlediğinizde, yaş aldığı halde olgunlaşamayan birçok insana rastlarsınız. Öyleleri özellikle göbeğine kadar sakal bırakıp, başlarına bir de yeşil takke geçirdiler mi çevrelerine durmadan ahkâm keserler. İki sözlerinin biri ?Senin aklın ermez. Ben şu kadar yaştayım. Sen ne bileceksin v.s.? gibi sözlerdir.
Nasıl davranırlarsa davransınlar, ne yaparlarsa yapsınlar daima saygı beklerler. Çünkü kendilerine göre yaşlıdırlar. Oysa bilmezler ki sadece yaşlı olan saygı görmeyi hak etseydi, en çok saygıdeğer olanlar kaplumbağalar olurdur. Çünkü en uzun yaşayan onlardır.
Yaş almanın beraberinde getirdiği bir takım davranış modelleri olmadır.
İnsan yaş aldıkça kendini kanıtlama çabasından kurtulup kendini anlama çabasına geçmelidir.
Kimi yaşlılar hala kendilerini beğendirme çabası içindeyken bazıları da beğenilme arzusundan vazgeçerler. Dünyayı daha rahat bir gözle seyrederler. Bu dönemde kişinin nasıl göründüğü değil dünyayı nasıl gördüğü önemli olmalıdır.
Yine yaş almış bir insan; altın değil, sarraf olmalıdır.
Aktör değil, yönetmen olmalıdır.
Eğer bir insan tüm bu özellikleri iç disiplini içinde özümsemişse hiç şüpheniz olmasın o dünyanın nirengi noktalarından biridir.
Böyle bir insan terazidir. Böyle bir insan diğer insanlar için ayar ölçer. Yin aslında attığı şey paha biçilemez bir tarihi eserdi. e böyle insanlar paha biçilmez antika eserler gibidirler.
Bir de madalyonun öbür yüzü vardır. Yaş almış, tecrübe kazanmış insanlar ne kadar değerli olurlarsa olsunlar, kimileri tarafından kaile alınmazlar. Önemsenmezler. Bu neye benzer biliyor musunuz?
Adam tarlasını sürüyor, pulluğuna bir şey takıldı. Çekti çıkardı. Öyle baktı, böyle baktı bir şeye benzetemeyip kaydırdı attı. Bu antika eser işi bilenin eline geçtiğinde paha biçilemez bir değer olarak hak ettiği yerde yerini alır.
Yaş almış, bilgili, deneyimli insanlar da tıpkı antika eserler gibidir. Toplum böylelerini harcamayıp bilakis onlardan yararlanmasını bilmelidir.
Yine bazı insanalar hiçbir zaman bu noktaya gelemezler. Son soruları ?Acaba beni beğeniyorlar mı? olur.
Bazıları da iç dünya zenginliği sayesinde manevi birer otorite olurlar.
Birinci gruptakiler telaşlı, ikinciler ise sakindir.
Şahsen ben nice insanlar tanıdım, altmışlı yetmişli yaşlarına gelmişler. Ham meyve gibiler. Ormanlarına balta girmemiş. Ana-baba-kardeş-bacı acısı, yokluk- yoksulluk görmemişler.
Bıçak dövüldükçe keskinleşir. Yaş dediğin insan bilgelik olgunluk getirmelidir.