KÖKLÜ AİLE GÜÇLÜ DEVLET

Aile bağlarının güçlü olması demek toplumun en küçük yapı taşının sağlam olması demektir. Hücreleri sağlam olan bir bünye nasıl sağlıklı ve güçlüyse, aile kurumu sağlam olan bir toplum da sağlıklı ve güçlüdür. Diğer taraftan nasıl hücreleri hasta olan bir bünyenin uzun süre dayanması ve ayakta kalması mümkün değilse, aile kurumu çökmüş olan toplumların da uzun süre dayanması ve ayakta kalması mümkün değildir. Aile kurmak birtakım ihtiyaçların karşılanmasından çok daha fazlasıdır. Aile kurarak sadece birtakım ihtiyaçlarımızı karşılamıyoruz. Aynı zamanda evimizde bir ana sınıfı, ilerleyen dönemlerde bir ilkokul, sonra bir ortaokul, sonra yerine göre bir lise açıyoruz. Kurduğumuz ailenin ihtiyaçlarını karşılamanın yanında en temelinden bir ana sınıfı öğretmeni olmayı da kabul ediyoruz demektir. Nasıl her önüne gelen ana sınıfı açamıyorsa, evlilikler de başta beden ve ruh sağlığı olmak üzere bir çocuk yetiştirebilecek derecede bilgi sahibi olmak ön şart olmalıdır. Aksi halde terk edilen hatta çöpe bırakılan çocuk haberlerine daha fazla tanık olacağız. Kendine değer vermeyen, kötü alışkanlıkların esiri olan bir bayandan iyi bir anne, erkekten iyi bir baba olabilir mi? Halbuki günümüzde 18 yaşında olmak ve karşılıklı razı olmak evlenmek için yeterli sayılıyor. Aileyi güçlendirmek bir devlet politikası olmasının yanı sıra biz bireylere de düşen önemli sorumluluklar vardır. Bir taraftan devlet evlilik öncesi eğitimler verirken, diğer taraftan evlenecek kişilerde çocuk yetiştirme ehliyeti aramalıdır. Ve bu ehliyet trafikte araç kullanma ehliyetinden çok çok daha elzemdir ve önemlidir. Bizler de birey olarak yetiştirdiğimiz çocuklarımızın geleceğin anne babaları olacaklarını hep hatırımızda tutmalıyız. Onlara ona göre davranmalı ve ona göre yaşlarına uygun sorumluluklar vermeliyiz. Aksi halde yaş olarak büyüse bile hep çocuk muamelesi yaptığımız evlatlarımızdan ideal anne-baba olmaz. Olsa olsa her istekleri anında yerine getirilerek şımartılmış koca bebekler olur. Günde en az bir öğün yemeği aile üyeleri ile birlikte yiyebiliriz. Olası olumsuz bir durum ortaya çıkmadan potansiyel sorunlar bir konu şeklinde ortaya atılarak etraflıca konuşulabilir. Yemeğimiz bize bunca nimetleri veren Yüce Yaratıcımıza ettiğimiz bir şükre, aile bireyleri arasındaki sıkı bir bağa dönüştürülebilir. Çocuklarımızı severken gayesiz bir şekilde onları hoplatıp zıplatmak yerine karşılıklı muhabbet ederek onlara bir kişilik kazandırmayı tercih edebiliriz. Karşılıklı anlaşmalarla aile içinde disiplin mutlaka sağlanmalıdır. Herkes duracağı noktayı çok iyi bilmeli saygıda kusur edilmemelidir. Çocuğumuza aile içinde vereceğimiz eğitimin bir ömür boyu ona yön vereceğini hep aklımızda tutmalıyız. Çoğumuzun ne yapmasını istiyorsak önce kendimiz yaparak öncülük etmeliyiz. Ona ?Git odana dersine çalış? demek yerine onun yanında sessizce kitap okuyarak ders çalışmasına eşlik edebiliriz. Güçlü bir toplumun ve güçlü bir devletin ancak köklü ve güçlü ailelerle olacağını anlayacağımız ve buna göre konuşup, buna göre davranacağımız o güzel ve mutlu günlere beraberce el ele.