LOKMAN HEKİM

Çeşitli alanlarda tarihe mal olmuş halk kahramanları vardır.
Lokman Hekim de sağlık alanında efsaneleşmiş bir halk kahramanıdır. Lokman Hekim adı, öykülere konu, türkülere anlam olmuştur.
?´Lokman Hekim gelse yarelerim azdırır?
Lokman Hekim derdine çare olmaz?vb.
Lokman Hekim öylesine bir hekimmiş ki ölümden gayrı tüm dertlere deva bulurmuş. Kendisinin, doğadan yararlanarak kurduğu bir eczanesi varmış. Hasta bu eczaneye girdiğinde, kendisine hangi ilaç iyi gelecekse o ilacın şişesi sallanırmış. Lokman da o ilacı hastaya verir ve hasta iyileşirmiş.
Günün birinde eczaneye bir hasta gelir. Sallanan şişe ise zehir şişesidir. Hekim şaşırır. Zehir bir hastayı nasıl iyi edebilir! Aklı bir türlü almaz. Eveler, geveler hastayı geri gönderir. Bu arada eczaneye hasta girdiğinde hiçbir şişe sallanmazsa hastanın öleceği anlamına gelirmiş. Zehrin sallanmasını da hastanın öleceğine delil sayılır.
Durumu anlayan hasta üzgün bir vaziyette oradan ayrılır. Nasıl olsa öleceği için perhizi bozar. Eve gelir karısıyla beraber yaptıkları turşudan kana kana içer. İçtikçe içesi gelir. Adamakıllı karnı doyuncaya kadar içer.
Daha sonra günler günleri, haftalar haftaları kovalar. Fakat ne hikmetse adam ölmez. Ölmediğini göstermek için de bir ara Lokman Hekim´e uğrar. Kendisini gören Lokman çok şaşırır. Bu arada ne yaptığını sorar. O da eczaneden ayrılınca eve geldiğini ve kana kana turşu suyu içtiğini söyler.
Hemen eve gelirler. Turşu küpünü boşaltırlar. Bir de ne görsünler? Zehirli bir engerek yılanı turşu içinde ölmüş ve zehrini küpe boşaltmış.
Lokman Hekim zehir şişesinin niçin sallandığını anlamış.
Rivayete göre Lokman Hekim Adana dolaylarında Çukurova´da yaşamıştır. Hatta bir keresinde ölümsüzlük otunu bulduğu Adana´ya girerken taş köprü üzerinde nehre düşürdüğü söylenir.
Kimi kaynaklara göre de; Her çiçek herkese konuşmazmış. Yaşam çiçeği ise hiç kimseye konuşmazmış. Bir hıdrellez gecesinde yıldızlar kavuştuğunda bu çiçek bir kere Lokman´a konuşmuş. Lokman varmış yanına koklamış çiçeği. Gözlerinin önünde ışıklar patlamış. Baharlar çiçekler patlamış.
Dünya bambaşka bir dünya olmuş. Bu sevinç denizinde kendisinden geçmiş. Ölümsüzlüğe kavuşmuş.
O kendinden geçtiği an öyle tatlı, öyle tatlıymış ki dünya, Lokman dize gelmiş. Ya Allah demiş, bana bir daha koklat şu çiçeği ben ölümsüzlükten vazgeçiyorum. Öyleymiş, çiçeği bir koklayan yeniden ölümlü olurmuş. Lokman bunu bilirmiş ama o çiçeği kokladığı anın tadına doyamazmış. Nasıl bir tatsa o tat.
Hikâyeye göre Lokman Hekim ölüme çare bulma fırsatını böylece tepmiş.