ÂMENERRASÛLÜ

Âmenerrasûlü ifadesi Kur´an-ı Kerim´deki Bakara sûresinin 285 ve 286.ayetleri için kullanılan bir ifadedir. Aynı zamanda Bakara sûresinin son iki ayeti olan bu ayetler miracın üç hediyesinden biridir. Bu durum bu ayetlerin ayrıcalığını ifade eder.
Bakara sûrenin son iki âyetinin fazileti hakkında birçok sahih hadis rivayet edilmiştir. ?Bakara sûresinin sonunda iki âyet vardır ki bir gecede okuyana onlar yeter? meâlindeki hadis bunlardandır.
Rehberimiz Hz.Muhammed(sav)´in bu tavsiyesi gereği yatsı namazlarından sonra Âmenerrasûlü´yü camilerimizde mihrabiye olarak okuyoruz. Böyle yaparak peygamberimizin bir sünnetini ihya etmiş ve onun tavsiyesine bağlılığımızı göstermiş oluruz.
Ayrıca bu ayetler Peygamberimizin yatmadan önce okuduğu ayet ve zikirlerin içinde idi.
Bakara 285 ve 286.ayetlerin meâli şu şekildedir:
Peygamber, Rabbinden kendisine indirilene iman etti, mü´minler de (iman ettiler). Her biri; Allah´a, meleklerine, kitaplarına ve peygamberlerine iman ettiler ve şöyle dediler: "Onun peygamberlerinden hiçbirini (diğerinden) ayırt etmeyiz." Şöyle de dediler: "İşittik ve itaat ettik. Ey Rabbimiz! Senden bağışlama dileriz. Sonunda dönüş yalnız sanadır."
Allah bir kimseyi ancak gücünün yettiği şeyle yükümlü kılar. Onun kazandığı iyilik kendi yararına, kötülük de kendi zararınadır. (Şöyle diyerek dua ediniz): "Ey Rabbimiz! Unutur, ya da yanılırsak bizi sorumlu tutma! Ey Rabbimiz! Bize, bizden öncekilere yüklediğin gibi ağır yük yükleme. Ey Rabbimiz! Bize gücümüzün yetmediği şeyleri yükleme! Bizi affet, bizi bağışla, bize acı! Sen bizim Mevlâmızsın. Kâfirler topluluğuna karşı bize yardım et."
Bu ayetlere bakıldığında Resûlüllah ve çevresindeki müminlerin imanlarının ve itaatlerinin Allah tarafından tasdik edilmesi eşsiz bir iltifat, emsalsiz bir saadet vesilesidir. Bu tasdiki takip eden dua öğretimi ise kulluk yolundaki iniş çıkışları göstermekte, iyi niyetli kulların istemeden meydana gelen kusurlarını yüce mevlânın bağışlayacağına işaret etmekte, Hz. Peygamber´in ümmetine gelen en son ve kâmil dinin başta gelen özelliklerinden biri olan ?kolaylık? temel kuralını dile getirmekte; esasen kulluğun güç olmadığını, çünkü Allah´ın kullarına güçlerini aşan yükümlülükler buyurmadığını açıkça ortaya koymaktadır.
İnsanların kader ve fiillerinde kendi rollerinin de bulunduğunu ifade eden ?Lehinde olanı da kendi kazandığıdır, aleyhinde olanı da kendi kazandığıdır? cümlesi, ?kaza, kader, irade, kudret, kesb? konularında asırlar boyu süren ve mezheplerin (ekol) oluşmasına temel teşkil eden bir tartışmaya açıklık getirmektedir.
Yine bu ayetler, Muhammed ümmetinin unutma ve yanılma sebebiyle meydana gelen kusurlarının Allah tarafından bağışlandığı müjdesini veriyor ve burada geçen duanın kabul edildiğini belgeliyor.
Bu ayetlerde emirler ve yasaklar karşısında müminlerin ?İşittik ve itaat ettik?´ ifadeleriyle teslimiyetlerine vurgu yapılır. Sonra yakarış-dua örnekleri zikredilir âdeta.
Bizler de camilerimizde yatsı namazlarından sonra bu ayetleri okurken ?âmin´(kabul et) fısıltıları yükselir. Duaları birleşir cami cemaatinin. Gönüller dua etmenin hazzı ile ayrılır camiden.