Bir zamanlar köyün birinde bir ağa yaşıyormuş. Bir de özgürlüğüne çok düşkün cesur bir delikanlı. Bu delikanlının öyle bir atı varmış ki dillere destanmış. Bütün yarışlarda ağanın atları dahil bütün atları geride bırakıyormuş.
Ağanın gözü bu attaymış. Bu atı satın almak istiyormuş. Fakat delikanlı bir türlü satmaya yanaşmıyormuş. Ağada bu arada atın hasretiyle yanıp tutuşuyormuş.
Ağanın en zeki adamlarından birisi ağaya:
-?Ağam kendini üzme, akşam o atı ahırda bil? demiş.
Bunun üzerine, delikanlının her akşam köye döndüğü yolun kenarına yüzü koyun yatmış ve delikanlı yaklaşınca da:?Ah karnım?. Ölüyorum?? diye inlemeye başlamış.
Delikanlı bu durumu görünce atından inerek adamın yanına koşmuş. Onu usulca yattığı yerden kaldırarak kendi atına bindirmiş. Sarsılmasın diye de kendisi atın yularından tutarak yürümeye başlamış. Hilekâr adam, birkaç dakika sonra at ile uzaklaşmaya başlayınca delikanlı arkasından seslenmiş.
-?Bir dakika bekle, bir şey söyleyeceğim. Sakın bu atı bu şekilde elde ettiğini kimseye söyleme!?
Adam gülerek:?Neden? Enayi olduğun ortaya çıkmasın diye mi?? demiş.
Delikanlı bu sözün üzerine üzülerek şöyle söylemiş.
-?Hayır, onunla ilgisi yok. Fakat sen bu olayı herkese anlatırsan, bir daha hiç kimse yol kenarında rahatsızlanan ve gerçekten yardıma ihtiyaç olan insanlara durarak yardım etmez. Bu insan senin kardeşin bile olsa. Yani sen bu olayı anlatarak insanların içinde iyilik yapma arzusunu yok edebilirsin.?
Ne kadar tanıdık bir öykü değil mi? Sevgili okurlarım.
Hep duyuyoruz.
Evinde misafir ettiği adam tarafından soyuldu.
Arabasına aldığı kişi tarafından öldürüldü.
Borcuna kefil olduğu arkadaşı tarafından ocağına incir ağacı dikildi.
Acıdı, borç verdi, parasını alamadı, katil oldu.
Yani merhametten maraz mı doğuyor dersiniz.
Yok yok yinede merhameti elden bırakmamak gerekir. Yani kurunun yanında yaşlar yanmasın.
Bugün, 25 Nisan 2024 Perşembe
