Öğrenmenin amacı salt bilgi biriktirmek olmamalı. Bu bilgileri kullanmak gerekli.
Öğrenmenin amacı sadece başarılı olmak olmamalı. Çünkü sizin başarıdan neyi anladığınız çok önemli. Başarı, göreceli bir kavramdır.
Öğrenmenin amacı, doğayı anlamak, doğanın sırlarını çözmek, insanı tanımak, mutlu olabilmeyi başarabilmek olmalı.
Bir düşünür öğrenme için şöyle der: "Öğrenme toplu iğnenin başı ile boyalı bir camı kazıma sanatıdır."
İnsan doğduğunda dışarısı görülmeyen içi boyalı cam fanus içersinde olduğunu düşünelim. Dış dünyayı tanıyabilmesi yani öğrenebilmesi için cam kabın boyalarının kazınması gerekir. İşte doğan her bebeğin eline bir toplu iğne verildiğini ve bu iğne ile camdaki boyaları ömrü boyunca kazıdığını varsayalım. Yaşamı boyunca kendisine dış dünyada ne kadar çok görüş alanı kazandırabilecek kazıma yaparsa; o kadar çok öğrenmiş demektir.
Kimisi az kazımış, az öğrenmiştir.
Kimisi çok kazımış, çok öğrenmiştir.
Bu nedenle bazılarının dışa açılan penceresi küçük, bazılarınınki de büyüktür.
Yine bazılarının penceresi yuvarlak, bazılarınınki ise köşelidir.
İşte açılan o pencerelerden dışarı bakarak olan biteni anlamaya, bilmeye, görmeye yani "DÜNYANIN SIRRINI" öğrenmeye çalışırız.
Dış dünyayı keşfettikçe, iç dünyamızın da farkına varırız.
Öğrenme hayatımızın belirli bir döneminde dönemsel bir uğraş olmamalı. Yaşam tarzımız kabul edilmeli. Bunun için çok bilindik bir söylem vardır. "ÖĞRENMENİN YAŞI YOKTUR!"
Öğrenmenin keyfine varmak büyük bir mutluluktur. Bunun için de öğrenmeyi öğrenmek çok önemlidir.
Ünlü düşünür Konfüçyüs öğrenme ve bilgi edinme hakkında şöyle söylüyor:
"Bilmeyen ve bilmek isteyen çocuktu, öğretin ona."
"Bilen ama bildiğini bilmeyen uykudadır, uyandırın onu."
"Bilmeyen ve bilmediğini de bilmeyen akılsızdır, sakının ondan!"
"Bilen ve bildiğini de bilen liderdir, izleyin onu!"
"Düşünüyorum, öyleyse varım." Demiş bir yazar.
Ben de; "Öğreniyorum öyleyse varım!" diyorum.
