ÖLÜM HAYATIN DENGESİDİR

Soğuktur yüzü ölümün. İstenmez ve dilenmez kolay kolay. Çünkü yaşamak her zaman güzeldir. Denge katar aslında ölüm hayatımıza. Uğruna mücadele verdiğimiz maddi kazançlarımızı ve hırslarımızı sorgulatır. Hatalarımızı ölümü aklımızdan çıkardığımızda yaparız çoğu zaman. Hep bu dünyada kalacakmışız gibi bir algıya kapılınca da hırs yaparız. Kavgalar da bu yüzden çıkar zaten. Belki biraz sonra elimizden alınacak bir top için mücadele eder dururuz. Ta ki o topun bize ait olmadığını şimdi ise elimizden alınma vakti geldiğini haber veren ecel kapımızı çalana kadar. Ve sonrası?.. Sonrası büyük bir pişmanlık.
Öleceğini bile bile hırs yapanlar, kavga edenler, çıkarları uğruna her türlü değeri altüst edenler eğer ölüm olmasaydı sizce nasıl davranırlardı? Yaptıkları kötülükleri yüzle, binle çarpın. Emin olun misliyle daha kötü davranırlardı. Ölüm kötülüklerin önündeki en sağlam settir. Canavarlaşan duygulara vurulan bir gemdir. Onu sık sık hatırlamak hayatımıza verebileceğimiz en büyük istikamettir. Yaşamın sigortasıdır ölüm. İyi olanlar için cennete açılan kapı, kötü olanlar için ise cezanın başlangıç anıdır. Bizi yaşama bağlar ölüm. Daha güzel ve daha anlamlı işler yapmamız için bizi uyarır, uyarmakla kalmaz adeta yüzümüze haykırır. Her anımızın kıymetini bilmeye, kalp kazanmaysa, gönül yapmaya yönlendirir bizi. Bir sınavda olduğumuzu hatırlatır. Kötü işlerden ve kötü kişilerden bizi uzaklaştırır. Vermeye ve paylaşmaya yöneltir insanı. Zamanın değerini hatırlatır. Yüce Yaratıcımız hayatı ve ölümü yarattı. İkisi birbirini dengeledi. Bu dengeyi anlayanlar ve koruyanlar mutlu oldular. Ebedi mutluluğu kazanmaya da aday oldular. Bu dengeyi anlamayanlar ve korumayanlar mutsuz oldular, tabi ki zarara uğradılar. Öyleyse hayatla ölüm arasındaki dengeyi hepimiz çok iyi anlamalıyız. Bize verilen süre bitmeden iyi işler yapmalıyız. Ölümü kendimiz için cennete açılan bir kapıya dönüştürebilmeliyiz. İyilikler yapmalı, kötü söz ve davranışlardan kaçınmalıyız. Ne zaman biteceği belli olmayan bir süreyi (ömrü) kullanmakta olduğumuzu ve bir gün mutlaka biteceğini çok iyi idrak etmeliyiz. Karanlık gündüzü, sıcak soğuğu, kötülük iyiliği değerli kılar. Ölüm de hayatı değerli kılar. Hayatın her anını dolu, dolu yaşamamız için bizi uyarır. Bu dünyada iyi işler yapmamız için bizi teşvik eder. Anlaşmazlıkları çözer. Kavgaları azaltır. Daha hoşgörülü olmamızı sağlar. Kısacası bu dünyada bir misafir olduğumuzu bize ihtar eder. Ölümün hayatın bir dengesi olduğunu bileceğimiz, onu sık, sık hatırlayarak hayatımıza doğru yolda yön vereceğimiz o güzel ve mutlu günlere beraberce el ele.