Ünlü düşünür MONTAİGNE şöyle der:
?Bana doğru gibi gelen hiçbir fikir yoktur ki aynı zamanda yanlış gelmesin?
Akıllı insanlar da ?Ben her şeyi bilirim? demez ama ?Ben her gün yeni bir şeyler öğreniyorum? der.
Oysa, düşünmenin temel ve etik olan ilkesi sık sık ?acaba?? sorusunu sormaktır. Çünkü her doğru bildiğimizin gölgesinde kuşkulu bir alan vardır.
Zaten bilimin özünde de ?kuşkuculuk? bulunur. Kuşku taşımayan bilimin, bilim olması kuşkuludur.
Orta ve düşük zekâlı insanlar hiçbir şeyi sorgulamazlar. Aidiyet duyguları çok kuvvetlidir. Birey olamamışlardır. Bu nedenle de ait oldukları kampların düşüncesi neyse onu sorgusuz sualsiz kabul ederler.
Onlara göre bir şey ya siyahtır, ya da beyaz! Grileri hiç yoktur. Dünyaları öylesine basittir ki bu dünyada o kuşkuya hiç yer yoktur.
Kendi tarafları yüzde yüz haklı, karşı taraf ise yüzde yüz haksızdır.
Bazen içinde bulundukları safları değiştirseler de, dünyaya yorumları değişmez.
Onların hiç ?acaba??sı yoktur. Acabaları olmadıkları için dünyalarında gizem de bulunmaz.
ONLAR HER ŞEYİ BİLİRLER.
Bilmeyenler ise Balzac, Dostoyevski, İlber Ortaylı, Muhammed İkbal?gibi kafası karışık insanlardır(!)
