PARA KİMDE?

Ülkemizin ekonomik ve sosyal durumunu açıklayan anahtar soru budur bence. Bir zamanlar iyi paralar kazanıp, rahat yaşam sürmek için okumak ve meslek sahibi olmak gerekiyordu. Ya da dürüst tüccar, dürüst esnaf, zanaat sahibi olunuyordu. Çünkü o zamanlar paranın anlamı, tanımı şöyleydi: ?PARA? dondurulmuş enerji demekti.
İnsanların yaşamı bu dondurulmuş enerjinin birbirleri arasındaki transfere bağlı olarak sürüp gidiyordu. Doktor elbise diktiriyor biriktirdiği enerjiyi terziye, terzi ekmek alıyor o da fırıncıya aktarıyordu. Böylece tüm ülkede yaşayan insanlar, enerji değiş tokuşu yaparak yaşayıp gidiyorlardı. Hak, hukuk, emek terazisi doğru tartıyor, bugünkü gibi ikide bir de krizler patlak vermiyordu.
Zamanla insanın paraya olan zaafı arttı. Daha çok dondurulmuş enerjiye (PARA) sahip olmak için daha az enerji harcamaya başladılar.
Paranın enerjiyle, ilimle, bilimle ilgisi giderek azaldı. Paranın çalışmakla da ilişkisi azaldı. Peki ama para kimin eline geçti?
Para genellikle eğitimsizlerin elinde. Para yağmacının, kaçakçının, çetelerin, mafyaların elinde. Para, para tüccarlarının elinde.
Para devlet yetkilerini yasadışı yollarda kullananların elinde. Para eğlence sektörünün elinde. Para popçularla, topçuların elinde. Para mevcut iktidarlara yanaşmalık yaparak, ballı börekli devlet ihaleleri alanların elinde. Para borsada ?manipülasyonlar? yaparak büyük vurgunlar yapanların elinde.
Peki ya para kimde yok?
Eğitimli insan gördüğü eğitimle ilgili iş yapıyorsa parası yok. Dürüst insanın parası yok. Dürüst, ticaret erbabının parası yok. Alın teriyle çalışanın parası yok. Namuslu bürokratın parası yok.
Küçük esnafın parası yok. Eskiden paranın dağılımıyla, eğitimin, kültürün, birikimin arasında bir paralellik vardır. 80´ler sonrası bu denge altüst oldu. ?Ben zengini severim?, ?Benim memurum işini bilir.? gibisinden söylemler tüm değer yargılarımızı bozdu. Herkesleri ?işini bilme? ve ?sevilme? arzusu kapladı. Sonuçta geldiğimiz nokta ortada.
Sokaklarda dilenciden geçilmiyor. İşçi pazarları kurulmuş. Taşeronlar mevsimlik, yıllık işçilerin peşinde. Sosyal güvenceler rafa kaldırılmış. Önce sadakaya muhtaç et, sonra da sadaka vererek sevindir. Asgari ücretle bilmem ne kadar su alınırmış? Bilmem kaç somun ekmek alınırmış? Nereden baksan 1400 TL para. Hiçbir şey almayıp, koklasan bir ay dayanmaz. Hadi onu bırak 1400 TL´ye de muhtaç insanımızın oranı neredeyse yüzde otuzlarda.
Sayın etkili ve yetkililer, bu gidiş iyi gidiş değil. Şapkanızı çıkarıp bir kere değil bin kere düşünün. Gelin tarımı yok etmeyin. Gelin birer istihdam kaynağı olan KİT´leri yok pahasına elden çıkarmayın. Gelin insanı para için araç olarak değil de, parayı insan için araç olarak görün. Yoksa bu çatı çökerse hiç kuşkunuz olmasın hepimiz altında kalacağız.