ŞEFKAT PEYGAMBERİ: HZ.MUHAMMED

Allah Resulü Hz. Muhammed(sav) yaşadığı toplumun içinde, onlarla hemhal idi. Çağındaki bakış açılarını tersyüz ederek rahmanî bir hikmetle insanlara en medeni şekilde muamelelerde bulunurdu. Gücün kutsandığı, değer yargısının güç olduğu, hak ve hukukun güçle ölçüldüğü hicaz civarına ve dünyaya hukuku, sevgiyi, adaleti, şefkat ve nezaketi öğretti.
Beşer sıfatıyla tüm insanî vasıflarla donanmış olarak, yetim geldiği dünyadan çağları aşan bir nâm bırakarak geçti Peygamberimiz. Hak mesajlarıyla yoğruldu gönlü ve zihni, Hakk´ın terbiyesinden geçti. Davranışlarında letafet kokardı. İnsanlarla muamelelerinde muhatabının şahsiyetine, durumuna uygun davranmayı bilirdi. Peygamberliğinden önce ticaretle meşgul olmuş, farklı kültürlerden insanlarla da oturup kalkmış bir kişiydi çünkü o.
Peygamberimizi tanımayanlar kapısında koruma olmamasına, yaldızlı elbiseler giymemesine ve mütevazı hayatına şaşar kalırlardı. Dışardan gelenler peygamberimizin sade ve şatafatsız görüntüsünden dolayı onu tanıyamazlardı. Örneğin kendisiyle konuşurken heyecan ve korkudan titreyen birine ?Ben de senin gibi kuru et yiyen bir kadını oğluyum´ diyerek sakinleştirmişti.
Kıymetli okurlar,
Âlemlere rahmet Hz. Muhammed (sav) insanlara hep hoşgörü, af ve tevazu ile davranmıştır. Çocuklarla ise peygamberimizin bambaşka bir sevgi ilişkisi vardı.
Yeni doğan bir çocuk peygamberimize getirildiğinde kucağına alırdı ve oturturdu şefkat peygamberi. Hayatlarının bereketli olması için dua buyururdu Efendimiz. Hatta bir keresinde kucağına aldığı bir çocuk üzerini ıslattığı için çocuğu döven annesine kızmıştı. ?On sene Resulüllah´a hizmet ettim, bir kez bana ?öf´ demedi, beni azarlamadı´ der Enescik.
Öperdi çocukları. Sevgisini böyle yansıtmakta da beis görmezdi Efendimiz. Hatta kız çocuklarının hunharca katledildiği bir iklimde kız torunlarını omzuna alması devrinin en ileri adımıydı.
Yeri gelir bineğinde çocuğun birini arkasına birini önüne alır; yeri gelir omuzunda taşırdı. Yanaklarını okşardı minik ashabının. Bu davranışlarla karşılaşan bir çocuğun o büyüğüne nasıl bir saygısı olurdu düşünün. Peygamber tarafından taltif edilmek? Şereflerin en yücesi.
Çocukları görünce yetişkin ve peygamber-yönetici vasıflarına rağmen onların seviyesine inerdi. Sevgisini belli eder; bizim bile yapmakta zorlanacağımız şakalar yapardı çocuklara. Bir defasında ağızlarıyla su püskürtme oyunu oynayan çocuklara katılıp, o da ağzıyla çocuklara su püskürterek onlara eşlik etmişti.
Hz. Peygamber namaz kıldırırken ağlama sesi duyunca çocuğun üzülmemesi ve annesinin huzursuz olmaması için kısa sureler okur, böylece namazı kısa sürede tamamlardı. Çocuk ve annesi incinmesin diye namazını kısaltan Nebi.
Yine Peygamberimiz kendisine mevsimin ilk meyvesi ikram edildiğinde onu yanındaki en küçük çocuğa ikram ederdi.
Peygamber devrinde çocuk olmak vardı. O´nun mis kokan ellerinin okşadığı baş olmak vardı. Medine´de ?Taleal bedru aleyna? Ay doğdu üzerimize ? seslenişiyle bağrımıza basabilmek vardı O´nu.
Salat ve selam O´nun üzerine olsun.