İkinci Dünya Savaşı`ndan sonra gelişmişlik yarışına Almanya, Japoya, Güney Kore gibi ülkelerden daha önde başladık.
Bugünkü Almanya ve Japonya ile karşılaştırılmamız bile mümkün değildir. Asıl rakibimiz olan Güney Kore`ye baktığımızda gördüğümüz manzara şudur: Elektronik ve otomobil sanayinde dünyada söz sahibi. 1950`lerde kişi başı milli geliri 60 ABD Doları iken bugün 30 binli düzeylerde. Ekonomik ve sosyal gelişimini tamamlamış bir ülke ile karşı karşıyayız.
Ülkemizin durumuna baktığımızda ise tüm gelişmişlik ölçütlerinde dünya sıralamasının hep alt yerlerinde. Örneğin; yaşam kalitesi, basın özgürlüğü, kadının toplumdaki yeri, eğitimin kalitesi vb. gibi kriterlerde dünya ölçeğindeki yerimiz içler acısı.
Buna karşın ekonomideki kayıtdışılık, yolsuzluk, rüşvet, gelir dağılımındaki bozukluk, hapishanelerdeki gazeteci sayısı, kurumlar arası güvensizlik ve uyumsuzluk gibi kriterlerde ise maşallah elimize kimse su dökemez, en önlerdeyiz.
İşte ülkeler arasındaki gelişmişlik düzeyi farkını belirleyen en önemli etken "NİTELİKLİ İNSAN" olgusudur.
Nitelikli insan:
Bilgisi çoktur. Özgüveni tamdır.
Toplum yararını, kendi çıkarlarının önünde tutar.
Sözünü, düşüncelerini gizlemez. Medeni cesareti vardır.
Yalakalığı, çanak yalayıcılığı insan onuruna yakıştırmaz.
Kişiler belli mevkilere getirilirken bilgi, beceri ve nitelikleri ön planda tutulmalıdır. Böylece insanlara, sahip oldukları makamlara güç ve güven katarlar.
Ne yazık ki ülkemizdeki nitelikli insanların durumu tıpkı bir tarladaki eşek dikenleri arasında var olmaya çalışan menekşeler misalidir.
Nitelikli insanları yetiştirip, değerlendirmek bir yana, nitelikli olduğunu düşünenler devredışı bırakılmakta. Adeta kötü için iyi dışlaması gibi bir süreç yaşanmakta. Bu durum dün böyleydi, bugün de böyle; korkarım yarın da böyle olacak.
Nitelikli insan yetiştirmek eğitimin işidir. Bizde hükümetler değişir, eğitim politikaları değişir, yetmez aynı hükümetin eğitim bakanları değiştiğinde bile değişir.
Anlayacağınız biri yapar, diğeri bozar.
Bu işin çivisi yetmişli yıllarda çıkmaya başladı. Sokaklardan topladıkları sözüm ona lise mezunlarına 3 yıllık okulları 3 ayda, yetmedi mektupla bitirtip öğretmen yaptılar.
Sonuçta ne oldu biliyor musun?
Sürü geri çevrildi.
Sürü geri çevrilince ya topal eşek ya da kör eşek öne geçti. Başlar ayak oldu, ayaklar baş.
At izi, it izine karıştı.
Dirlik düzenlik bozuldu.
Darda, zorda kalanlar her yerde işsizler ordusu kuruldu.
Namus bildiğimiz oylar pazara çıktı.
Parası çok olanlar bastı parayı, aldı oyu.
Sonra da "Biz sandıktan çıktık!" diye cakalarından geçilmedi.
Ve kervan gele gele körkuyuya gelip tıkandı kaldı.
İnşallah bundan sonrası iyi olur diyelim.
