V e f a

İnsanlarda bulunması gereken en önemli niteliklerin başlarında hiç kuşkusuz ki, vefa duygusu gelir.
Bugüne dek yardım ve desteklerini gördüğüm hiçbir kişiye vefasızlık etmedim, hep saygılı davrandım, sevgi gösterdim. Onları, zor günlerinde mutlaka aradım. Elimden gelen yardımı, olanaklarım ölçüsünde yerine getirmeye çalıştım.
Buna karşılık yine yıllarca destek verdiğim birçok kişiden de sevgi, saygı ve vefa gördüm. Çok uzaklarda olanlarla da gönül bağımız hep sürdü, sürüyor. Sevgi ve saygıyla arandım, hatırlandım, kulaklarım çınlatıldı. Yıllardır, yüz yüze görüştüğüm gerçek dostlarımın yeri ise ayrıdır, kalbimde. Örneğin, buradan selam olsun, kalemine, şiirlerine ve insanlığına saygı duyduğum, hâlen Konya´da yaşayan, öz be öz Bandırmalı Tahsin Kavak büyüğüme!
Tabii ki, bırakın vefasızlığı, nankör kişilerle de karşılaştım. Hele hele çok sevdiğim gazetecilikte.
Çalıştığım gazetelerde ve yayın organlarında, özellikle yayın yaptığı 32 yıllık süre içinde sürekli yer aldığım GERÇEK GAZETESİ´nde, köşe yazarlığına teşvik ettiğim, önünü açtığım, dilbilgisinden uzak yazılarını düzelterek, yazılarını yayına hazırladığım, günde en az üç kez beni arayarak, yazısı hakkında düşüncelerimi alan, ?Hocam, sen olmasan, bugün ben, bu işin içinde bulunamazdım? diyen, isim vermeden, ölmüş anama bile küfreden, yaşını-başını almış, kişiliksiz ve ahlaksızlar çıktı, daha sonra. Yıllarca yazılarını düzelttiğim bu adam, benimle işi bittiğinde, bir de bana, ?Sen, Türkçe uzmanı mısın?? diye sordu, şaka gibi!
Ne yapayım, hakkımı helâl etmiyor ve onu, Allah´a havale ediyorum.
Yine bu meslekte neler gördüm, neler!
İşine yararsan, senden iyisi yoktur ama bir de seninle işi bitti mi?
Yıllarca, hiçbir karşılık beklemeden, gazetelerini haberler, köşe yazıları ve söyleşilerle desteklediğim günlerde, ?Önder ağabey. Seni çok seviyorum ve takdir ediyorum. Kendime seni örnek alıyorum.? diyenler, daha sonra gazeteleriyle ilişkimi kesmemin ardından, kıskançlık krizleri içindeki bazı ağabeylerinin(!) etkisinde kalarak, ellerine yazılıp verilen yazıları yayınlayıp, bana iftiralar ve karalamalarla saldırdılar. Yazıda isim vermedikleri için kurtulacaklarını sandılar. Dava açarak, yazının bana yönelik olduğunu kanıtladım. Duruşmalara bile katılamayarak, yazdıklarının arkasında olamadıkları mahkemeden ceza aldılar. Yine, aynı davranışta bulunulsun, yine konuyu bağımsız yargıya taşıyacağımdan kimsenin kuşkusu olmasın.
Tüm bu çirkinliklerine karşın gazetecilik, çok sevdiğim ve çalışmaktan onur duyduğum bir meslek.
İyi ki gazeteci olmuşum!