Adamın biri her akşam buzlu rakı içer ve ertesi günü de baş ağrısından, mide bulantısından şikâyet edermiş.
Bir akşam bu alışkanlığını değiştirip buzlu viski içmiş. Ertesi gün yine baş ağrısı yine mide bulantısı.
Bunun üzerine buzlu cin içmeye karar vermiş. Yine değişen bir şey yok.
Sonunda şikâyetlerinin sebebini anlamış(!) Demiş ki "Ben niçin böyle olduğunu anladım. Bana dokunan şey buzdur."
Bu öykü bizim durumumuzu ne güzel anlatıyor. Nice hükümetten, nice darbeler gördük. Hep aynı şarkı. Sorunlara hep yanlış tanılar konuyor. Aynen suçu buzda bulan adam gibi.
Yakında yaşadığımız gezi olaylarında yaşananların nedenlerine konulan teşhislere bakar mısınız?
"Bu olayların arkasında faiz lobisi var!"
"Türkiye`nin kalkınmasını çekemeyenler düğmeye bastı."
"Marjinal, terörist grupların işi."
"Muhalefetin kışkırtması."
. vb.
Oysa miting meydanlarını dolduran 18 ila 30 yaş arası gençlerin alanlarda olmalarının nedenleri çok basit. Kendileriyle konuştuğunuzda aldığınız yanıtlar üç aşağı beş yukarı şöyle:
"Kaale alınmak, önemsenmek istiyoruz!"
"Hakarete uğramak istemiyoruz. Bizler çapulcu falan değiliz!"
"Yaşam tarzımıza karışılmasın!"
"Cumhuriyetin kazanımlarıyla oynanmasın!"
"Emeğe alın terine saygı gösterilsin!" ve daha birçok istek.
Aslında hastalığın temelinde demokrasi eksikliği yatıyor.
Yaşım gereği bugüne kadar gördüğüm bütün yöneticiler aşağı-yukarı aynı hatayı yaptı. Gücü elinde tutanlar demokrasiyi sadece kendi çıkarları doğrultusunda yorumladı. İnsan haklarına saygı göstermediler. Yargıyı buyrukları altına almaya kalktılar. İktidarlarını uzatabilmek için, karşıtlarına acımasızca davrandılar.
Gün geldi iktidar sahipleri koltukları terk etmek zorunda kaldı. Çünkü "Mahkeme kadıya mülk değildir." Sonra yeni iktidarlar, yeni yandaşlar. Değişen pek bir şey olmadı. Neyzen`in dediği gibi:
"Türkü yine o türkü, sazlarda tel değişti,
Yumruk yine o yumruk, bir varsa el değişti."
