Bütün anneler hem özel, hem de güzeldir.
Benim annem de çok özel ve güzeldi.
2011 yılında, 84 yaşındayken kaybettim, annemi. ?Her ölüm, erken ölümdür? der, Cemal Süreya. Çok doğru!
Yaşamını, eşine ve çocuklarına adayan, özverili, herkesin yardımına koşan, hep kendinden vermeyi ilke edinen, yüreği her çeşit kötülüğe kapalı, kimsenin arkasından konuşmayan pırıl pırıl bir Anadolu kadını.
Anne acısı gerçekten çok farklıymış. Annesiz yaşamak çok zormuş. Annesizlik, nasıl da kanatırmış insanın yüreğini. Ne kadar özledim onu. Annem, yanımda değil. Bir yanım yıllardır yarım!
Annelerin değeri, yaşarken bilinmeli. Yoksa anlamı yok. Yaşarken kucaklayın annenizi.
Anneler, hep mutluluğunu ve doğru insan olmalarını diler, çocuklarının. Bunu gördüklerinde ise çok mutlu olurlar.
Siz de söz verin, annelerinize, Fazıl Hüsnü Dağlarca´nın ?Anneme verdiğim söz? başlıklı dizelerindeki gibi:
?Ben güzel olacağım
Taşıyacağım hep
Akan suların güzelliğini
Ben iyi olacağım
Ellerim açılacak gece gündüz
Bir bitki iyiliğinde
Ben doğru olacağım
Gökten düşen taş gibi
Doğru??
