ZALİMLİK VE ZALİM

Zalimlik ve zalim ile ilgili söylenmiş çok sayıda özlü söz vardır. Bunlardan birkaçı siz okurlarımla paylaşmak isterim.
“Dünyada zalimin eline düşmeyen bir başka zalim yoktur.”
“Zalimler aklı zincirlemenin yolunu bulamamışlardır.”
“Zulme ancak paslı vicdanlar razı olur.”
“Zalim ile abad olanın ahiri berbad olur.”
“Bin zulme uğrasan da bir zulüm yapma.”
“Alma mazlumun ahını çıkar aheste aheste.”
Zalimin sosyoloji olarak tanımını yapmak zordur. Kavram tam yerli yerine oturmayabilir. Ama zalim insanın kişilik özelliklerini sayarak zalim kavramının daha iyi anlayabiliriz.
Bir defa zalimin karşıtı mazlum değildir. Mazlum zalimin kurbanıdır. Yine zalimin karşıtı merhametli de değildir. Çünkü zaman zaman zalimlerin de merhamet gösterdikleri olur. Zalimin karşıtı ADİLDİR.
Zalim insan bencildir. Kendisinden başkasını düşünmez. Empati (kendisini başkasının yerine koyma) yazmaz. Kendisine yapılmasını istemediği şeyleri başkasına çok kolay yapar.
Bir insanın toplum içinde tek başına zalim olması pek bir anlam ifade etmez. Ama bir toplumun çoğunluğu zalimlerden oluşuyorsa o toplumdaki ilişkiler adaletten uzaklaşır, zulme yönelir.
Daha da kötüsü zalim kişiler zalim ilişkileri, zalim ilişkiler de zalim yöneticileri doğurur. Zalim yöneticiler toplumdaki adil olmayan ilişkileri düzeltmek yerine onları kendi zulmü ve çıkarları için kullanırlar.
Zulüm kişisel merhametle değil yasalarla önlenebilir.
“ADALET MÜLKÜN TEMELİDİR.“ sözünü duymayanımız yoktur. Burada sözü edilen mülk, ülke demektir. Çünkü Osmanlı İmparatorluğu padişahın mülkü sayılıyordu.
Sözü edilen adalet bağımsızsa mülkün temeli olur. Eğer bağımlı bir adaletse o zaman zulmün temeli olur.
Aklımdan geçen şu soruyu sizlerle paylaşmadan edemeyeceğim; ülkemizde adalet neyin temelidir acaba? Mülkün mü zulmün mü?
İdealimdeki toplum şöyle olmalı. İnsanlar birbirinden korkmamalı. Zalimler zulüm yapmamalı. Hiç kimse mazlum durumuna düşmemeli. Adalet adil kurallarla sağlanmalı. Yargılanan insanlar, yargıçların, savcıların merhametine değil; yasaların gücüne sığınmalı.
Kısacası zalimlerin lanetlendiği, zulmün olmadığı, adil insanların çoğunlukta olduğu bir toplumu özlüyorum.