,

“Amare” okurlarla buluştu

“Amare” okurlarla buluştu

Bandırmalı Zehra Ünver’in şiir kitabı “AMARE”, okurlarla buluştu.

Bandırmalı Zehra Ünver’in şiir kitabı “AMARE”, okurlarla buluştu.

1961 yılında Bandırma’da doğup, Şehit Mehmet Günenç Lisesi’nden mezun olan Ünver, kitabının önsözünde şu düşünce ve duygulara yer verdi:

“Sevgili okuyucu,

Elindeki kitap, duygu ve düşüncelerimin sözcüklere dökülmüş metni. Toplumsal konular ama önce insana ilişkin olanlar, insanın kendisini tanıma zorunluluğu. Kendisini tanımayan, tanımlamayan ve ifade edemeyen kişi, gerek toplumsal olaylar, gerekse evrensel konularda eksiktir çünkü.

Düşünce ve duygunun her zaman birbirini tamamlayan iki olduğuna inanırım. Bu iki kavrama sevgiyi de eklersek, elimizde insan kalır, yalın ve çıplak…

Ben de aynı yalınlık ve çıplaklıkla duygu ve düşüncelerimi anlatmaya çalıştım; bazen bir evsizin, bazen özgürlüğü elinden alınmış bir düşünce suçlusunun, bazen de bir isyanın derinliğinde. Bazen bir film, okuduğum bir kitap ya da bir ezgiden düşen sözler oldu esin kaynağım. Önsözü de son sözü de bana ait olan bu kitapta yazanları eleştirebilirsiniz elbette. Ama yargılayamazsınız! Bir insana dair değerlerdir onlar…

Rehberimiz, sevmek ve insan onuruna yakışan değerlerle yaşamak olsun. O yüzden kitabın adını AMARE(SEVMEK) koydum. İyi okumalar. Sevgiyle kalın.”

KİTAPTAN ŞİİRLER

GÖZYAŞI

“Şiirlerimi okurken

Bana “İyi misin?” diyenler…

Bir çiçeğe, bir sevdaya

Bir yüreğe, bin sevgiye

Bir isyana, bir de özgürlüğe

Hele bozuk düzene

Yazılıyorsa o şiirler…

 

Nasıl iyi olabilir ki insan

Ağlıyordur muhtemel”

 

GEMİ

Ağır bir ruh halini yüklenmiş gemi

Bırakmış kendini sert dalgalara

Bir serseri ruhun elinde dümeni

Batmakla yüzmek arası fırtınalarda

 

Yolcular kimliksiz, düşünce melez

Sarışın umutta, kumral karamsar

Sevgide birleşmezse eğer yürekler

Denizsiz bir sahile vuracak gibi”

 

SENDEN KAÇ ŞİİR ÇIKAR?

“Hangi duyguların çıkmazında kalır da nefesin

Hangi denizdeki yosuna tutunur, kurur

Bilmiyorum kaç kulaçta ulaşırım da

Yüreğim ellerinde bir soluk bulur

 

Çınarın heybetini yenen bir rüzgâr

O çınar ki, gölgesinde neleri saklar

Ben edebiyattan sınıfta kalırım da

Bilir misin sevgili, senden kaç şiir çıkar?”