Son günlerde Türkiye`de yaşanan olaylar, vicdanları kanatıyor.
Değer verdiğimiz ne varsa, elimizin altından kayıp gidiyor.
İnanç ve güven duygularımız, yok ediliyor.
Neye, kime inanacağını, güveneceğini bilmeyen bir toplumda kaos da kaçınılmaz oluyor.
Yöneticilerine inancı ve güveni, acı bir tecrübeyle yitirmiş bir toplumdan ne beklenir?
Yıkık, dökük, yarınlarından endişeli bir gençlikten ne beklenir?
Hasta bir bünyeden, sağlıklı bir nesil çıkacağını umut etmek mümkün mü?
İnsanları tüm bu endişe ve sorularla muhatap edenler, esas meselelerinden uzaklaştırıyor.
Çünkü olan bitenler karşısında, gerçeğin kıymeti kalmıyor.
Başbakan tabanını ikna etmek için direndikçe
Yıllardır anladığı dilden hitap ettiği, gülerek tartaklayıp, şaka olarak kulaklarını çektiği halk
Çok ezilmiş ilkokul çocuklarının psikolojisi ile söylenenlere inanmayı tercih ediyor.
Böylece AK Parti, yapılan anketlerde 12 gün sonraki seçimlerin birincisi gözüküyor.
CHP ve MHP cephesinde, puanlar mehter marşı tarzında üç puan ileri, bir puan geri gidiyor, geliyor.
Ya da tam tersini düşünün, CHP ve MHP anketlerde seçimlerin galibi gözüküyor, AKP mehter marşı tarzında üç puan ileri, bir puan geri gidiyor, geliyor.
Çünkü insanları ikna edebilmenin yolu doğru tespitten geçiyor.
Yani bu ülke insanının kimi, niye sevdiğini anlamak, tam da bu tespitle toplumun nabzını tutabilmek gerekiyor.
Koro halinde söylenen "bir şey olmaz bu ülkeye" repliği günden güne sesini kısıyor.
Siyasetçiler arasındaki kavga, Meclis`ten, meydanlara, sokaklara iniyor.
Kamplara ayrılmış medyanın yazarları, esas bomba az sonra işaretleri veriyor!
Sonuçta, Türkiye sokakları alev alev yanıyor zaten
Ölerek, öldürerek, ağlayıp, ağlatarak
Yıllardır içerde ne için yattığını bilmeyenler
Olana bitene karşı çıkmayı sürdürüyor.
İlkokul yıllarındaki gibi haykırıyor:
"Varlığım Türk ulusuna armağan olsun."
Ölümden yana olan hiçbir şeyin insandan yana olamayacağını bile bile
Türkiye`nin son 30 yıllık tarihine bakmak bile gösteriyor ki
Olayların boyutu farklılaşsa bile yaşananlar da bir değişiklik olmuyor.
İnsanlık adına alınan yaralar iyileşmeden, bir yenisi ekleniyor.
Onun içindir ki bunca toz duman arasında, insanlar biri birlerini yaralarından tanıyor
* * *
Günün güzeldi değil mi?
Akşamın da güzel olsun
Yemeğin ne olursa olsun masanda illaki kumaş örtü olsun
Saklama tabakları bardakları misafire
Sizden ala misafir mi var bu dünyada
Ailecek kurulun sofraya öyle acele acele değil vazife yapar gibi hiç değil
Şöyle keyife keyif katar gibi lezzete lezzet katar gibi
eksik bıraktıklarını tamamlar gibi tadına var akşamının
Gece evinde dostların olsun
Sohbetin yemeğin kahkahan olsun
Arkadaşım!
Hayat bu daha ne olsun?
Ama en önce ve illa ki sağlık olsun.
(Can Yücel)
