PROMETHE

Kendimi Herkül zannetmişim
Ya da Zeus?
Dünyayı omuzlayacak kadar güçlü
Evrenin düzenini değiştirecek kadar
Tanrılar Tanrısı?
Oysa, olsam, olsam Promethe
Olurdum?
Kayalara zincirli
Her gün bir akbabanın
Gelip kalbini yediği?
Ve her yok oluşunda o kalbin
Yerine yenisini yaratacak duyguları
Kendinde bulabilen bir
Promethe?
Sonunda ondan bile soyutlandım.
Şimdi o kayalara yine zincirli
Ama kalbinin yerinde
Derin, kanlı bir boşluk olan
Kalpsiz bir Promethe´yim.
Yenildim akbabaların gagalarına,
Yenildim kalbimi yıllarca
Yiyip bitirmelerine?
İnsan oldum; çaresiz, yorgun.
Artık Promethe değilim.