(Emekli olmadan önce Akdeniz sahilinde bir yazlık edinmiştim. İyi ki edinmişim. Yazlığımızı ailece çok seviyoruz. En çok sevdiğimiz de, Akdeniz´in yöresel bitki ve çiçekleriyle BAHÇEMİZ. Onu bir şiirle anlatmak istiyorum, değerli okuyucularıma)
Kapıda, bahçe girişinde
PAŞABIYIĞI bahçemi bekler
çapkınca bakar caddeye,
güzellere bıyık büker
Yerde KEDİTIRNAKLAR,
sırnaşır ayaklarımıza,
arsızlığı temsil eder
Sabah güler, akşam küser
JAPONGÜLÜ, adından belli
bir içim geyşa gibi
Yansımış çiçeklerine
Uzakdoğu´nun gizemi
Ön balkonun sağ yanında,
mis kokulu HANIMELİ
Serin, sessiz gecelerde
yudumluyorken içkimi,
bırakmaz yakamı bazen
sabahlatır yanında beni
Arada KADEH ÇİÇEĞİ,
şirin-yeşil bir ağaççık,
-sarı açan bir güzellik-
dallar, kadeh kadeh içki,
bir noksanı, içkisi yok!
Olsa, doldurup verecek
Gördüğünüz HANIM ŞÜKRÜYE,
baharleyin çiçek açar
Öğrenmiştir tüm komşular,
İlkbaharda HANIM ŞÜKRÜYE
süslenip görücüye çıkar!
Anlatmakla bitiremem,
bahçemin çiçeklerini
ASLANAĞZI, ısıracak,
KAKTÜS, batacak el arar gibi
GÜL, bülbülün sultanıdır
PALMİYE, bir Arap şeyhi
AKŞAM SEFASI, SARDUNYA,
MİNE, KARANFİL, PAPATYA,
GELİN DUVAĞI, ZAKKUM ve hepsi
Türkmen Obaları´nda yakılan,
külleri bahçeme savrulan,
TOROS TÜRKÜLERİ gibi?