Olmadı, şiirlerini toplamak isterdi zamanı yetmedi. Bol bol yazdı, yayınlayamadıkları yayınladıklarından az değildi. Yazmak onda bir tutkuydu. `` Batı küllüğü `` adlı yapıtı yazdıklarının ufacık bir bölümüydü. Nazife ve Nail Pekiner` e ithaf edilmişti. Anne ve Babasını hiç unutmamıştı. Hele melek yüzlü çok güzel bir kadın olan anacığını... Çok insan tanımış, çok insan sevmişti. Çetin Olgaç, Kamil Olgaç, Özcan Albayrak, Prof. İzzetin Doğan ünlü gazeteci Ali Sirmen... Hele Ali Sirmen` in yeri bir başkaydı. Yüreğinde. Hani ``dostum" demekle de hiç yanılmamıştı. Ali Sirmen için...
Ölümünün ardından Cumhuriyet Gazetesindeki köşesinde yazdıklarını görseydi şöyle derdi heralde : `` Vay canına be Ali" Seni hep saygı ve sevgiyle anacağız güzel insan Çetin Pekiner ağabeyim. Yüreklendirdiğin insanlardan biri olduğum için inan ki, ben de çok gururluyum. Her güzel insan gibi, yaşadığın dönemde belki insanlar seni anlayamadılar. İşte biz böyleyiz Çetin ağabey...
Küçük bir kentte yaşamı, Paris`in, İstanbul`un pırıltılı yaşamına tercih ettin. Küçük mütevazi köşelerinden bilgi dağarcıklarımızı zenginleştirdim. Seni unutamayacağız hele örnek dürüstlüğünü asla.
Galatasaraylı arkadaşlarının "Arnavut Çetin" dedikleri dostum, ağabeyim son zamanlarda çocuklarının tahsilleri için ailece yerleştikleri İzmir`den bir türlü doğru dürüst kazanç sağlayamadığı Karacabey` deki soğuk hava deposuna gitmiş, gece yatmış, sabaha kalkamamış. Haber alamayınca gitmişler ama çok geç
Çetin Pekiner ağabeyim ile çok uzun yıllara dayanan bir dostluğumuz, ortak anılarımız, benzer düşlerimiz oldu. Zaten dostluk ortaklığı değil mi sevgi. Hangisinin hangisinden doğduğunu kestirmek güç. O ticaretin değil, yazının - çizinin adamıydı. Bandırma`da bir gazetede yazıları yayımlandı. Bana göre çok iyi ve kaliteliydiler ancak onlarla yaşamı sürdürme olanağı yoktu.
İnsanlar için sonuç önemlidir. Oysa ben hiç de öyle düşünmüyorum. Her zaman varılan sonuç önemli olmuyor. Girilen ve yürünmeye çalışılan yol belki de daha önemli. Zaten kaç kişi girdiği yolun sonuna kadar zirveye varabildi ki. Benim artık yok olan güzel dostum, ağabeyim güzel bir yolda yürüme azmini hiç yitirmemişti. Az şey mi bu dersiniz!
yakalı gemici kazak
Gümüş işlemeli lacivert gecelerden
Gri duman Marsilya
Fabrika bacaları
Düdük sesleri
Etekli bol yırtmaçlı kadınlar
Ve oynak kalçaları
Sis pus liman
Sahrada kanguru gururu
Dev vinçlerin duruşu
Montaigne, Descartes, Balzac
Hala durur bu limandan aldığım
Dik yakalı gemici kazak
Düdükle
birden kalkan tren
Benim o
Paris` e giden.
