Çoğu anababa çocuğunu bir yatırım aracı olarak görmekte. Çoğu kez ağızlarından "Benim çocuğum okusun, meslek sahibi olsun. İleri de bana bakar." Anlayacağınız yaşlılıkta sigortası olarak görür.
Her lafın başı çocuklarına çok emek verdiklerini, yedikleri önlerinde yemedikleri ardında olduğunu söylerler. "Dershane dedin, gönderdik. Özel ders dedin, aldırdık. Cep telefonun dedin, aldık."
Bütün bunları söylerken, çocuklar da tüm yapılanların başlarına kakıldıkları duygusuna kapılırlar.
Oysa çocuk kendisinin kendisi olduğu için sevilmesini ister. Eğer anababa çocuktan kendi egosu için bir beklenti içinde ise, buna gerçek sevgi denemez. Bu sevgi olsa olsa, alış-veriş ilişkisine dayanan bir sevgi olabilir.
Gerçek sevgi ilişkisinde bulunan anababa-çocuk, sürekli gelişme gösterirler.
Maalesef aileler sevgi ilişkisi ile alış-veriş ilişkisi arasındaki farkı pek anlamıyorlar.
Başarıya endeksli ilişki de, anababa çocuğu, "Ne kadar başarı, o kadar sevgi" demektir. Bu tür sevgiler çocuğun kendisi olan saygısını ve özgüvenini zedelemektedir.
Her ne olursa olsun, çocuğunuz sizin çocuğunuzdur. O`nu sevmenizi bir takım koşullara bağlamayın. Hele de başarılı olma koşuluna hiç bağlamayın. Yoksa geri teper. Tersinden düşünün, evladınız olduğu için severseniz, zaten başarılı olacaktır.
Çocuğunuza sevgi yerine, para vermeyi tercih etmeyin
Sıkça tanık olursunuz. Bazı anababalar, kendisi zamanında çok sıkıntı çektiği için, çocuğum çekmesin diye ölçüsüz para veriyor. Ders çalışsın diye veriyor. Zayıf karne getirmesin diye veriyor. Teşekkür, takdir alsın diye veriyor. Veriyor da, veriyor. Sonunda çocuk da şöyle bir duygu gelişiyor. Ben parasız çalışmam. her şeyi para karşılığı yapmam gerekir.
Hatta bazı çocuklara o kadar çok veriliyor ki, ölçü kaçıyor. Böyle olan çocukların bazıları öğretmenlerine borç vermeye kalkıyor. Öğretmeninin gelirini küçümsüyor. her şeyi paraya endekslediği için öğretmenlerine saygı da kusur ediyor.
Özellikle parçalanmış aileler de daha sık rastlıyoruz böylesi durumlara. Anne yada baba, çocuğuna olan sevgisini tam veremediğine inanmış olmalı ki vicdanını rahatlatmak için çocuğuna para vermede ölçüyü kaçırıyor. İşte bu tip ailelerden gelen çocuklarda aşırı teknoloji kullanımına dayalı harcamalar çok abartılı oluyor.
Ne diyelim, her şey de ölçüyü kaçırmamak gerekiyor.
Atalarımız çocuk eğitimi konusunda ne demiş.
"Çok söyleme arsız, çok kısma hırsız edersin."
Biz de buna çok verme, sorumsuz yaparsın diyelim.
