1. ÖNYARGI
Bilgenin birine sormuşlar:
- Efendim, dünyada en çok kimi seversiniz?
- Terzimi severim. Diye yanıtlamış bilge.
Soruyu soranlar şaşırmış.
- Aman üstad, dünyada sevecek o kadar çok insan varken terzi de kim oluyor? O da nereden çıktı? Neden terzi?
Bilge bu soruyu da şöyle yanıtlamış:
- Dostlarım; ben terzimi severim çünkü ona her gittiğimde benim ölçümü yeniden alır. Ama ötekiler öyle değildir. Benim hakkımda bir kez karar verdiler mi ölünceye kadar da beni hep aynı gözle görürler.
Önyargılı olmanın yanlışlığını anlatan çok güzel bir öykü.
Einstein: Önyargıları parçalamak, atomu parçalamaktan daha zordur! diyerek önyargının önemini vurgulamıştır.
Voltaire bu konuda şöyle der: Bir konu hakkında şüpheli karara varmak hatalı, kesin karar ise gülünç olur!
2. YAŞAYARAK ÖĞRENMEK
Napolyon bir gün düşman askerlerinden kaçarken bakkal dükkanına girmiş. Bakkaldan hemen kendisini saklamasını emretmiş. Adam da Napolyon`u uygun bir yere saklayıp biraz sonra gelen düşmanlara da şöyle demiş:
"Az evvel biri koşarak şu tarafa kaçtı. Nereye gittiğini fark edemedim."
Nihayet Napolyon`un muhafızları yetişip, kendisini kurtardıktan sonra bakkal Napolyon`a sormuş:
"Efendim, af buyurun ama merak ettim. Ölümle burun buruna gelmek nasıl bir duygu?"
Napolyon birden öfkelenmiş.
"Sen kim oluyorsun da benimle böyle dalga geçercesine konuşabiliyorsun?" diye bağırmış. Askerlerine "Bu adamı derhal kurşuna dizin!" diye emretmiş. Askerler de adamın gözünü bağlayıp, karşısına dizilmişler. Mermiler namlulara sürülmüş. Artık ateş emri verilecek. Adamcağız içinden
"Ah, ne yaptın sen? Şimdi ölüp gideceksin!" diye düşünürken, arkadan bir el uzanmış, gözündeki bağı açmış. Adam bir de bakmış ki karşısında Napolyon, adamın ölüm hakkındaki sorusunu tek cümleyle yanıtlamış:
"İŞTE BÖYLE BİR DUYGU!.."
