En acı mağlubiyet!

Mağlubiyetin acısı tatlısı olur mu, demeyin. Elinden geleni maçın sonuna kadar en iyi şekilde yapar.  Canla başla oynarsın ama bir türlü neticeye gidemezsen ve taraftarından da alkış alırsan bu mağlubiyet “tatlı mağlubiyet” olarak kabul edilebilinir. Bunu Bandırmaspor’un daha önceki mağlup olduğu bazı maçlarda taraftarın alkışladığını görmüştük ve bunu maça gelen herkes bilir. Ama gereği şekilde oynanmazsa oyunun hakkı verilmezse, sahada adeta uyur gibi gezersen 8 maçta hiç galibiyeti bulunmayan bir takıma yani Y.Malatyaspor’a kendi sahan da en küçük bir direnç göstermeden 2-0 yenilirsen işte buna “acı mağlubiyet” denir. 
Zaten istatikler de bunu doğruluyor. Bandırmaspor topla oynamada % 67 iken Malatyaspor % 33. 
Yani Bandırmaspor neredeyse yüzde yüz fazla oynamış ama netice hüsran! 
Demek ki bu kadar çok topla oynanmasına rağmen neden netice yok. Çünkü Bandırmaspor o kadar çok geri pas yaptı ki, kendi yarı sahasında hep kendi aralarında oynadılar ki, ama bir türlü ileriye gidip gol atmayı akıllarına getiremediler. 
Yeni Malatyaspor çok istekli ve sürekli ileriye oynadı, savunmada çok iyi kapandılar. 2 golü atan Hacı Osman tek başına, adeta kevgire dönen Bandırmaspor savunmasından her seferinde çok iyi sıyrıldı. Bandırmaspor’lu oyuncular sanki kendi aralarında anlaşmışlar gibi tüm oyuncular kötüydü. Bandırmaspor’un golcüsü şutör Kerim Avcı bile döküldü sahada sadece gezindi. 
İptal edilen gollerde hakemler haklıydı ve iyi yönetim gösterdiler. Bandırmaspor’lu taraftarlar özelikle sürekli geri pas yapan oyuncularını protesto ederken Y. Malatyaspor’u da alkışlamaları sportmenlik adına çok güzel hareketlerdi. 
Bandırmaspor acele kendine gelmeli. Geçen yazımın birinde bugünkü Bandırmaspor’un geçen sezon final oynayan Bandırmaspor olmadığını yazmıştım. Fakat bu kadar da kötü değillerdi. Onun için acele tedbir alınırsa çok isabetli olur, aksi halde haftaya bir de Bodrum faciası yaşanabilir. Benden söylemesi…