Ben değişmedim, değişmem de? gibisinden insan doğasına ve bilime aykırı savlarla kendilerini avutup dururlar. Üstelik gülünç duruma da düşerler.
Oysa evrende her şey değişim üzerine kurgulanmıştır. Siz, daha dünkü siz değilsiniz. Vücudunuzda birçok ölümler ve doğumlar oldu. Saçın uzadı, tırnağın uzadı, yeni hücrelerin oluştu.
Değiştim ama gelişemedim derseniz. Doğru olabilir. Ancak gelişmenin olmazsa olmaz koşullarından birisi de değişmektir. Ne yazık ki bazı insanlar değişir, fakat gelişemez.
Onlar hep dedelerinin bilgi ve tecrübeleriyle yön bulmaya çalışırlar. Şunu gözden kaçırırlar: Çağ değişmiştir. Bu bilgiler eskimiş ve birçoğu geçerliliğini yitirmiştir.
Örneğin ?Kızını dövmeyen, dizini döver. Dayak cennetten çıkmadır. Bana dokunmayan bin yıl yaşasın? gibi söylemler günümüz eğitim anlayışında ne denli geçerlidir?
Bazıları özellikle yakınlarımız, farkında olmadan gelişmemizi engelleyici sözleri durmadan kulağımıza üflerler. Sanki birer suflördürler. Sözüm ona, bu işi de bizim adımıza bizim için kaygılandıklarından yaptıklarını söylerler.
Bunlardan bazılarını aktarayım.
?Bir insan yedisinde neyse, yetmişinde de O´dur?
?Ben babamdan böyle gördüm?
?Böyle gelmiş, böyle gider?
?Sen çalışma, bırak paran çalışsın?
?Eski köye, yeni icat getirme?
?Elinin hamuruyla erkek işine karışma?
?Senin aklın ermez?
?İcat edilebilecek her şey icat edildi?
Bazıları da değişmemek için ellerinden gelen mızıkçılığı yapar. Sigara içen birinin sigara içmeyi bırakması olumlu bir gelişmedir. Hadi bırak dediğinde: ?Doktorum da içiyor? der kıvırttırır.
İçki içiyorsa bırak dersin cevap hazır: ?İçki içen öldü de su içen ölmedi mi?? der işin içinden sıyrılıverir.
Anlayacağınız gelişmeye niyetleri yoktur.
Gelişmeye direnmek insanın önce kendisine, daha sonra içinde yaşadığı dünyaya duyduğu, güvensizliğin bir sonucudur.